Saturday, February 19, 2011

Φευγιό

Δεν ήμουν σίγουρη ότι ήθελα να κάνω αυτή την ανάρτηση. Δεν ήμουν καθόλου σίγουρη.

Δεν ήμουν σίγουρη ότι ήθελα να το μοιραστώ αυτό μαζί σας.

Δεν ήμουν σίγουρη αν έπρεπε να το γράψω ή πώς θα με έκανε να νιώσω μετά.


Έπειτα σκέφτηκα πως αυτό το μπλογκ είναι κομμάτι του εαυτού μου, και πέρα από τις συνταγές που μοιράζομαι μαζί σας, αντανακλά την προσωπικότητά μου, τα ενδιαφέροντά μου, τις ιδιοσυγκρασίες μου, τις χαρές μου και κάποιες φορές και τις λύπες μου.
Τα μοιράζομαι όλα αυτά μαζί σας.


Παρ' όλα αυτά, μου είναι πολύ δύσκολο να το γράψω...


Πριν δυο εβδομάδες πέθανε ξαφνικά ο μπαμπάς μου από καρδιακή προσβολή. Ήταν νέος ακόμα, και είχε πολλά να προσφέρει.


Το ταξίδι για την Ελλάδα ήταν το χειρότερο της ζωής μου.


Είναι δύσκολη περίοδος αυτή για μένα. Μια τέτοια εμπειρία σε κάνει να παραλύεις κι είναι επώδυνη αλλά με την στήριξη και την αγάπη της οικογένειάς μου, των φίλων μου και φυσικά του Σ, όλα θα πάνε καλά. Είμαι ευγνώμων που τους έχω δίπλα μου.




Ο μπαμπάς μου κι εγώ. Καλοκαίρι 1985