Saturday, October 29, 2011

Απλότητα


Έχω ανάγκη την απλότητα. Στις γεύσεις, στα ακούσματα, στις εικόνες, στα ερεθίσματα, στους ανθρώπους.






Μερικές φορές νιώθω πως κάνω τη ζωή μου δύσκολη δίνοντας σημασία σε περιττά πράγματα που με γεμίζουν αρνητική ενέργεια, σε ανούσιες λεπτομέρειες, ή σε ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν παρά μια κουραστική φλυαρία και μια κενή παντογνωσία.






Λαχταράω την απλότητα. Στα συναισθήματα, στη μουσική, στο φαγητό, στον προσωπικό μου χώρο.






Προσπαθώ να απαλλαγώ από οτιδήποτε επιτηδευμένο και θέλω η ειλικρίνεια και η φυσικότητα να είναι αυτά που χαρακτηρίζουν τις σχέσεις μου με τους γύρω μου.






Όταν μαγειρεύω για κάποιον που αγαπώ, του δίνω κι ένα κομμάτι από τον εαυτό μου. Δεν είναι απαραίτητο να δημιουργήσω κάτι εξεζητημένο ή πολύπλοκο για να αισθανθώ ότι προσφέρω κάτι αξιόλογο. "Εν τη απλότητι το κάλλος" ή αλλιώς, η ομορφιά βρίσκεται στην απλότητα.






Όταν λοιπόν προσφέρω σε κάποιον ένα μπωλ γεμάτο γιαούρτι περιχυμένο με θυμαρίσιο μέλι και πασπαλισμένο με ψιλοκομμένα καρύδια, νιώθω πως του προσφέρω ό,τι πιο όμορφο μπορεί να δημιουργήσει ανθρώπινο χέρι.













Γιαούρτι με Θυμαρίσιο Μέλι και Καρύδια

Αυτή δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να χαρακτηριστεί συνταγή εφόσον τα υλικά είναι μονάχα τρία και η προετοιμασία σχεδόν ανύπαρκτη, είναι όμως ένα διαχρονικό ελληνικό επιδόρπιο το οποίο καταφέρνει πάντα να ευχαριστήσει όσους το γεύονται.






Μερίδες: 1-2 (μοιραστείτε το με κάποιον που αγαπάτε)

Υλικά
200 γρ. στραγγιστό γιαούρτι, πλήρες, καλά ανακατεμένο
1 κουταλιά σούπας θυμαρίσιο μέλι (ή όποιο άλλο μέλι σας αρέσει)
2 κουταλάκια γλυκού ψιλοκομμένα καρύδια


Προετοιμασία
Βάλτε το γιαούρτι σε ένα μπωλ. Περιχύστε με το μέλι και ρίξτε από πάνω τα ψιλοκομμένα καρύδια. Άμεση ικανοποίηση.






Αν σας αρέσουν οι γεύσεις του γιαουρτιού, του μελιού και των ξηρών καρπών, αυτή η τάρτα (την θυμάστε;) θα σας ενθουσιάσει. Όποτε την φτιάχνω μου έρχεται στο μυαλό το κλασικό "γιαούρτι με μέλι και καρύδια".



Friday, October 21, 2011

Μια ακόμη προσπάθεια

Ο σύντροφός μου είναι εκείνος για τον οποίο μαγειρεύω περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Ο Σ αγαπά το καλό φαγητό και σύμφωνα με τον ίδιο, είναι από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής. Σε αυτό συμφωνούμε απόλυτα.






Με το πέρασμα των χρόνων έχω μάθει να εμπιστεύομαι την άποψή του για την μαγειρική μου και πάντα ζητάω τη γνώμη του για διάφορα φαγητά που φτιάχνω. Είναι ειλικρινής στις απαντήσεις του, και επειδή πιστεύω πως έχω ενσωματωμένο ανιχνευτή ψέματος, θεωρώ πως θα το καταλάβαινα αν μου απέκρυπτε την αλήθεια. Ή μήπως όχι;






Τις προάλλες, ενώ καθόμασταν στον καναπέ σερφάροντας στο internet, η κουβέντα πήγε στις σαλάτες. Πόσο μας άρεσε αυτή με ραντίκιο που δοκιμάσαμε την προηγούμενη εβδομάδα στο τάδε εστιατόριο ή πόσο μας χάλασε αυτή με αχλάδι που φάγαμε πριν λίγες μέρες στο σπίτι του "x" κι έπειτα, ξαφνικά, η συζήτηση πήγε στις δικές μου σαλάτες.






Ο Σ άρχισε να μασάει τα λόγια του όταν ανέφερα μερικές από τις πιο περιπετειώδεις γευστικά σαλάτες που έχω φτιάξει κατά καιρούς, και άρχισε να ξεστομίζει προτάσεις όπως "Αυτή δεν μου άρεσε και πολύ τελικά" και "Ααα ναι, ούτε κι αυτή ήταν από τις αγαπημένες μου".
Τί;;;;;;;






Εντάξει, ξέρω πως δεν είναι από εκείνους τους άντρες που ανυπομονούν να έρθει η σειρά της σαλάτας σε ένα γεύμα (άραγε υπάρχουν τέτοιοι άντρες;) θα έλεγα πως μάλλον επικεντρώνεται στο κυρίως πιάτο, ειδικά όταν αυτό είναι μια ζουμερή μπριζόλα ή ένα κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες. Κι όμως, θα έπρεπε να του αρέσουν οι σαλάτες μου!






Για να πω την αλήθεια βέβαια, μπορεί να φάει μόνος του μια ολόκληρη χωριάτικη και πολλές φορές έχουμε βρεθεί να τσακωνόμαστε για την τελευταία μπουκιά αυτής της σαλάτας, αλλά φαίνεται πως πρέπει να αποδεχτώ το γεγονός ότι ποτέ δεν πρόκειται να απολαύσει ωμή λαχανίδα ή κουνουπίδι.






Τώρα αν νομίζετε πως αυτή η ιστορία είχε αίσιο τέλος, με έναν ενθουσιώδη Σ να ξετρελαίνεται γι' αυτήν την πεντανόστιμη και εποχική σαλάτα νεροκολοκύθας που έφτιαξα πριν λίγες μέρες ώστε να δελεάσω τους γευστικούς του κάλυκες, απατάσθε οικτρά. Δεν τον ικανοποίησε ούτε αυτή. Εμένα πάλι με ξετρέλανε. Ποιόν απ' τους δυο μας λοιπόν θα εμπιστευθείτε;















Σαλάτα Πικάντικης Ψητής Νεροκολοκύθας με Λάιμ, Τσίλι και Ντρέσινγκ Γιαουρτιού με Ταχίνι
Προσαρμοσμένη από το Plenty

Οι γεύσεις αυτής της καθ' όλα υγιεινής σαλάτας είναι μοναδικές. Η γήινη γλύκα της νεροκολοκύθας, η ελαφρώς πικάντικη χροιά του καρδάμωμου, η οξύτητα του λάιμ, η κάψα του πράσινου τσίλι και το δροσερό, αναζωογονητικό γιαούρτι, συνθέτουν μια εικόνα απόλυτης γευστικής αρμονίας.

Απολαύστε την μαζί με μερικές φέτες ψωμιού ολικής αλέσεως κι ένα ποτήρι λευκό κρασί Viognier.






Μερίδες: 4-6 πιάτα σαλάτας ή 2 κυρίως πιάτα

Υλικά
1 μεσαία νεροκολοκύθα (1 κιλό περίπου)
2 κουταλιές σούπας πράσινους λοβούς καρδάμωμου (κακουλέ)
1 κουταλάκι γλυκού μπαχάρι, σε σκόνη
2 ολόκληρα λάιμ (μοσχολέμονα)
3 + 1 κουταλιές σούπας εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο
1 πράσινο τσίλι, κομμένο σε λεπτές φέτες
Μερικά φύλλα μαϊντανού (ή κόλιανδρου), (γύρω στα 15 γρ.)
Αλάτι

για το ντρέσινγκ γιαουρτιού
140 γρ. στραγγιστό γιαούρτι, πλήρες
40 γρ. ταχίνι, καλά ανακατεμένο
1 κουταλιά σούπας χυμό λάιμ, φρεσκοστυμμένο
1 κουταλιά σούπας εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο
3-3½ κουταλιές σούπας νερό
Αλάτι

Ειδικά εργαλεία: γουδί και γουδοχέρι, μεγάλο ταψί


Προετοιμασία
Τοποθετήστε τους λοβούς του καρδάμωμου μέσα σε ένα γουδί και χτυπήστε τους με το γουδοχέρι ώστε να βγουν οι σπόροι τους. Αφαιρέστε και πετάξτε τους λοβούς, κρατήστε τους σπόρους και χοντροαλέστε τους στο γουδί.


Αδειάστε τους σε ένα μικρό μπωλ, προσθέστε το μπαχάρι και 3 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο και αναμείξτε με ένα κουτάλι.


Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 210 βαθμούς Κελσίου.

Τοποθετήστε λαδόκολλα στον πάτο ενός μεγάλου ταψιού.
Ξεπλύντε την νεροκολοκύθα κάτω από τρεχούμενο νερό και καθαρίστε την με ένα κοφτερό μαχαίρι ή έναν αποφλοιωτή λαχανικών. Στη συνέχεια κόψτε τη στη μέση κατά μήκος, αφαιρέστε τους σπόρους και πετάξτε τους. Έπειτα κόψτε την σε φέτες πάχους 1 εκ.
Αραδιάστε τις φέτες μέσα στο ταψί, σε μια στρώση, και αλείψτε τες με το παραπάνω μείγμα μπαχαρικών-ελαιόλαδου. Πασπαλίστε τες με λίγο αλάτι και βάλτε το ταψί στο μεσαίο ράφι του φούρνου. Ψήστε για 15 λεπτά περίπου, ή μέχρι οι φέτες νεροκολοκύθας να είναι τόσο τρυφερές ώστε να εισέρχεται εύκολα ένα πιρούνι στη σάρκα τους. Μόλις είναι έτοιμες, βγάλτε το ταψί απ' το φούρνο και αφήστε τες να κρυώσουν μέσα σ' αυτό.

Ενώ ψήνεται η νεροκολοκύθα, πάρτε τα δυο λάιμ και χρησιμοποιώντας ένα μικρό κοφτερό μαχαίρι, κόψτε τη φλούδα κι έπειτα την εσωτερική λευκή ψίχα, εκθέτοντας τη σάρκα του φρούτου. Στη συνέχεια κόψτε τα καθαρισμένα λάιμ στα τέσσερα, κόβοντας το φρούτο από πάνω προς τα κάτω και μετά κόψτε τα σε φέτες πάχους 2 χιλιοστών. Βάλτε τις φέτες σε ένα μπωλ, προσθέστε 1 κουταλιά σούπας ελαιόλαδο, αλατίστε ελαφρά κι ανακατέψτε με ένα κουτάλι.

για το ντρέσινγκ γιαουρτιού
Βάλτε το γιαούρτι σ' ένα μικρό μπωλ και προσθέστε το καλά ανακατεμένο ταχίνι, το ελαιόλαδο, το νερό, το χυμό λάιμ και λίγο αλάτι κι αναμείξτε καλά μ' ένα κουτάλι. Πρέπει να έχετε ένα ντρέσινγκ το οποίο να είναι τόσο αραιό (όχι νερουλό) ώστε να μπορεί να περιχυθεί εύκολα πάνω απ' τη σαλάτα. Ίσως χρειαστεί να προσθέσετε επιπλέον νερό.

φτιάξτε και σερβίρετε τη σαλάτα
Τοποθετήστε τις φέτες νεροκολοκύθας πάνω σε μια πιατέλα και διασκορπίστε από πάνω τις φέτες λάιμ. Περιχύστε με μερικές κουταλιές από το ντρέσινγκ γιαουρτιού και διασκορπίστε τις φέτες τσίλι από πάνω. Γαρνίρετε με μερικά φύλλα μαϊντανού και σερβίρετε αμέσως.

Βάλτε το υπόλοιπο ντρέσινγκ σε ένα μικρό μπωλ και τοποθετήστε το στο τραπέζι.






Saturday, October 15, 2011

Τί διαβάζω τελευταία



• Macarons του Pierre Hermè

Μέχρι πριν ένα μήνα περίπου, αυτό το βιβλίο ήταν διαθέσιμο μόνο στα Γαλλικά. Με το που βγήκε στ' Αγγλικά το άρπαξα χωρίς δεύτερη σκέψη. Και όταν λέω "το άρπαξα", φυσικά εννοώ ότι το παρήγγειλα από το Amazon.


Διαβάζω, κοιτάζω, λαχταράω αλλά, δεν φτιάχνω η ίδια. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Είμαι λίγο διστακτική στο να εισέλθω στον μαγικό κόσμο των macarons του Monsieur Hermè, αλλά αυτό πρόκειται ν' αλλάξει λίαν συντόμως.
Οφείλω να ομολογήσω πως το γεγονός ότι έχω ήδη δοκιμάσει τις αυθεντικές του δημιουργίες, με βοηθά αρκετά.

Δεν κρατιέμαι να φτιάξω:
Macarons με καραμέλα αλατισμένου βουτύρου
Macarons με σοκολάτα
Macarons με κάστανα και πράσινο τσάι matcha
Macarons με ελαιόλαδο και βανίλια
Macarons με βατόμουρα, κόκκινο πιπέρι και παρμεζάνα







• Plate to Pixel: digital food photography & styling
της Hélène Dujardin

Είναι δυνατόν να ερωτευτεί κανείς ένα βιβλίο; Φυσικά και είναι. Αυτό εδώ το έχω ερωτευτεί και, αν και δεν έχω dSLR αλλά point-and-shoot φωτογραφική μηχανή, η Hélène καταφέρνει να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον σε κάθε της κεφάλαιο.



Όπως γράφει κι η ίδια, η φωτογραφία είναι ακριβό χόμπυ και δεν πρέπει να θαμπώνεται κάποιος από το μέγεθος, τις ειδικές ρυθμίσεις ή τα αξεσουάρ μιας φωτογραφικής μηχανής. Εξαιρετική συμβουλή θα έλεγα. Οπότε, μέχρι να κάνω την κατάλληλη έρευνα αγοράς, ζυγίζοντας τα υπέρ και τα κατά κάθε περίπτωσης, δεν βιάζομαι να ξοδέψω πολύτιμο χρήμα για ν' αγοράσω καινούρια.

Εντωμεταξύ, μέσω του βιβλίου αυτού έχω μάθει από το πώς πραγματικά λειτουργεί μια φωτογραφική μηχανή μέχρι πολύτιμες συμβουλές για την σύνθεση μιας φωτογραφίας και το styling των πιάτων.
Μου έχει ανοίξει τα μάτια σε πολλά πράγματα για τα οποία δεν είχα ιδέα.







• Will write for food
της Dianne Jacob

Την Dianne Jacob την ανακάλυψα μέσω του blog της—μια μοναδική πηγή πληροφοριών πάνω στο θέμα food-writing κι ένα χώρο ελεύθερης ανταλλαγής απόψεων—, μου πήρε όμως καιρό ν' αποφασίσω να αγοράσω το βιβλίο της. Δεν συνηθίζω να κάνω παρορμητικές αγορές, ειδικά βιβλίων, κάτι το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν κακό. Έπρεπε να το είχα πάρει νωρίτερα.
Η κα Jacob ξέρει πολύ καλά τι λέει όταν μιλάει για food-writing.



Το βιβλίο της με ενέπνευσε να γράψω πράγματα τα οποία δεν ήξερα καν πως τα έχω μέσα μου. Σ' ευχαριστώ Dianne.





• Asian Dumplings
της Andrea Nguyen

Δεν θυμάμαι πώς ή πότε ακριβώς άρχισε να με ενδιαφέρει η ασιατική κουζίνα. Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρη είναι πως τρελαίνομαι για τις ασιατικές γεύσεις και ποτέ δεν μπορώ να πω όχι σε ένα καλό spring roll, dumpling, κινέζικο τηγανητό bun ή ινδικό samosa.



Έχω φτιάξει ήδη αρκετές συνταγές από το εκπληκτικό βιβλίο της Andrea Nguyen με μεγάλη επιτυχία κάθε φορά.
Θα έλεγα πως η αγαπημένη μου συνταγή είναι τα Steamed filled buns (γεμιστά ψωμάκια στον ατμό).

Δεν κρατιέμαι να φτιάξω:
Γιαπωνέζικα pot stickers με χοιρινό και γαρίδες
Πικάντικα samosas από πατάτα
Τηγανητά dumplings ρυζιού
Dumplings γάλακτος με καρδάμωμο και σιρόπι από σαφράν







• Δειπνοσοφισταί
του Αθήναιου

Αυτό το μνημειώδες λογοτεχνικό έργο που χρονολογείται τον 3ο μ.Χ. αιώνα, αποτελείται από δεκαπέντε βιβλία. Είναι ένας γαστρονομικός οδηγός, μια εγκυκλοπαίδεια αρχαιοελληνικών ηθών και εθίμων, γεύσεων και προετοιμασίας φαγητών, ανεκτίμητης ιστορικής αξίας.



Πάντα ήθελα να τα διαβάσω και αυτές τις μέρες τελειώνω αισίως το πρώτο βιβλίο. Μ' έχει συνεπάρει.







• The Murders in the Rue Morgue (Οι Φόνοι της Οδού Μοργκ) του Edgar Allan Poe

Αυτό το βιβλίο το αγόρασα όταν ήμουν στο Παρίσι τον Ιούλιο.
Η ποίηση και η πεζογραφία του Πόε με συναρπάζουν, κι αυτό το αστυνομικό διήγημα είναι από τα καλύτερα του είδους.
Πρέπει να το διαβάσετε.
Τέλος.







• Η μεγάλη χίμαιρα του Μ. Καραγάτση

Ο Καραγάτσης είναι από τους μεγαλύτερους σύγχρονους μυθιστοριογράφους και ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Την "Μεγάλη χίμαιρα" την διάβασα πρόσφατα για δεύτερη φορά. Με καταγοητεύει η γραφή του κου Ροδόπουλου όπως και τα μυστικιστικά και συμβολικά στοιχεία που διατρέχουν το βιβλίο αυτό.







Εσείς έχετε διαβάσει κάτι ενδιαφέρον πρόσφατα; Μοιραστείτε το μαζί μου.






Καλό Σαββατοκύριακο!



Friday, October 7, 2011

Η συκιά

Η αυλή ήταν τεράστια. Φαινόταν απέραντη στα μάτια μου τότε. Τσιμέντο ήταν θυμάμαι και όποτε έπεφτα χάμω, έπειτα από κυνηγητό με τον Δ., γέμιζαν γρατζουνιές τα γόνατά μου κι έτρεχε αίμα. Δεν έκλαιγα, ποτέ δεν με φόβιζε η όψη του αίματος ούτε κι ο πόνος.






Ήταν άδεια σχεδόν. Κάτι μικρά δέντρα με αραιή φυλλωσιά γύρω γύρω, μερικοί θάμνοι που με τσίμπαγαν κάθε φορά που πέρναγα από δίπλα τους κι ένα τραπέζι παλιό με ξύλινη τάβλα και σκουριασμένα σιδερένια πόδια.






Στη μια γωνιά της, αντίκρυ απ' το παράθυρο του υπνοδωματίου μου, στεκόταν αγέρωχο το δέντρο. Τα φύλλα του γερμένα προς τα κάτω κάθε που το βάραγε ο ήλιος τ' απογεύματα και το τσουρούφλιαζε. Από μέσα οι καρποί άλλοτε σκουρόχρωμοι να στάζουν από χυμό κι από γλύκα κι άλλοτε πράσινοι, γαλακτεροί και άγουροι.






Τους μάζευε εκείνη καμιά φορά, όταν έβρισκε χρόνο ή διάθεση και τους έφερνε στην κουζίνα. Τους έπλενε και τους τακτοποιούσε προσεκτικά μέσα σε μια μεγάλη πύλινη, ζωγραφισμένη πιατέλα, φροντίζοντας πάντα τα κοτσάνια τους να κοιτάνε προς τα πάνω. Ήταν για καλοτυχία, έλεγε.






Μας φώναζε κοντά της και ακουμπούσε από ένα στα χέρια μας. Έπαιρνε κι εκείνη ένα στο δικό της και μας έδειχνε με αργές κινήσεις πώς να το καθαρίζουμε χωρίς να σχίζεται η φλούδα του. Μέναμε έκπληκτοι από την ικανότητά της να εμφανίζει τη σάρκα του αχλαδόμορφου καρπού τόσο εύκολα κι αγόγγυστα.






Πρώτα φανερωνόταν η λευκή του ψίχα και από την πρώτη ματιά, εκείνη καταλάβαινε αν το φρούτο ήταν καλό ή όχι. Όταν πετύχαινε κάποιο σκάρτο, το πέταγε απότομα στην ποδιά της, δείχνοντας την δυσαρέσκειά της με ένα μορφασμό που μας έκανε να ξεσπάμε σε γέλια.






Έπειτα το άνοιγε στη μέση με τα δυο της χέρια κι από μέσα εμφανιζόταν η κατακόκκινη σάρκα του, με τα χίλια μύρια κιτρινωπά του σπόρια ενώ εμείς σκουντάγαμε ο ένας τον άλλον για το ποιός θα προλάβει να το αρπάξει πρώτος απ' τη χούφτα της.






Όταν ερχόταν η σειρά μας να τα ξεφλουδίσουμε, πεταγόντουσαν ζουμιά και φλούδες δεξιά κι αριστερά, καθώς τρυπούσαμε άθελά μας με τα μικρά μας δάχτυλα την ψίχα του φρούτου. Τα γέλια μας ακουγόντουσαν σε όλη τη γειτονιά κι έφταναν μέχρι πέρα, τη θάλασσα.






Τα τρώγαμε με λαιμαργία, σαν να συνειδητοποιούσαμε από τόσο μικρά την εφήμερη φύση τους. Η γλύκα τους γέμιζε τα στόματά μας και ποτέ δε μπορούσαμε να σταματήσουμε στο πρώτο. Ακολουθούσε δεύτερο και μετά τρίτο, μέχρι που εκείνη μας σταμάταγε, λέγοντάς μας πως δεν θα μπορούμε να κοιμηθούμε το βράδυ απ' τη βαρυστομαχιά.






Ξαπλωμένη τη νύχτα στο κρεβάτι μου, με το φως του φεγγαριού να περνάει μέσα από τις γρίλιες σχηματίζοντας κυματιστές οριζόντιες γραμμές στο πανωσέντονό μου, ερχόταν στο νου μου και πάλι η γεύση του φρούτου. Eκεί που πήγαιναν να κλείσουν τα νυσταγμένα μάτια μου, ανακάλυπτα έναν ακόμα σπόρο του σφηνωμένο ανάμεσα στα δόντια μου και χαμογελώντας μ' έπαιρνε ο ύπνος.












Σπιτική Μαρμελάδα Σύκο

Αυτή η μαρμελάδα είναι ο τέλειος τρόπος για να αποχαιρετίσει κανείς τη φετινή εποχή των σύκων και να διατηρήσει τη μοναδική τους γεύση για τους επερχόμενους μήνες.

Η βανίλια συμπληρώνει και εξυψώνει τη γεύση του σύκου, δίνοντας παράλληλα στη μαρμελάδα ένα ανεπανάληπτο άρωμα.

Η προετοιμασία αυτής της μαρμελάδας δεν απαιτεί δεξιοτεχνία και ιδιαίτερες ικανότητες. Είναι απλούσταστη και μάλιστα γρήγορη.

Συνήθως την απολαμβάνω στο πρωϊνό, πασαλειμμένη μαζί με βούτυρο πάνω σε μια φέτα ψωμιού, ή για δεκατιανό πάνω σε λίγο γιαούρτι, αλλά την λατρεύω ως εξής: φέτες φρυγανισμένου (ή όχι) ψωμιού μαζί με μερικές λεπτές φέτες πεκορίνο Ρομάνο ή κεφαλοτύρι κι ένα κουταλάκι μαρμελάδα σύκο από πάνω. Το τέλειο ορεκτικό ή σνακ.






Γίνεται περίπου 1 λίτρο μαρμελάδα (3 βάζα μεσαίου μεγέθους)

Υλικά
1 κιλό ώριμα σύκα (εγώ χρησιμοποίησα μωβ σύκα)
500 γρ. ζάχαρη*
1 κλωναράκι βανίλιας
60 ml φρεσκοστυμμένο χυμό λεμονιού (χυμό από 1 λεμόνι)
Ξύσμα 1 λεμονιού

Ειδικά εργαλεία: γυάλινα βάζα, πολτοποιητής πατάτας (προαιρετικά)


Προετοιμασία
Ξεπλύντε καλά τα σύκα κάτω από τρεχούμενο νερό. Κόψτε και πετάξτε τα κοτσάνια τους και κόψτε τα φρούτα σε τέσσερα ή οχτώ κομμάτια ανάλογα το μέγεθός τους.
Βάλτε τα σε μια μεγάλη, βαθιά κατσαρόλα με βαρύ πάτο, μαζί με τη ζάχαρη, τον χυμό και ξύσμα λεμονιού.
Κόψτε με ένα μαχαίρι το κλωναράκι βανίλιας στη μέση κατά μήκος και, χρησιμοποιώντας τη μεριά του μαχαιριού που δεν κόβει, αποξύστε τους σπόρους και ρίξτε τους στην κατσαρόλα μαζί με το κλωναράκι.
Ανακατέψτε με μια ξύλινη κουτάλα και αφήστε τα σύκα σε θερμοκρασία δωματίου για 2 ώρες, με κλειστό το καπάκι της κατσαρόλας, ανακατεύοντας κατά διαστήματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μαλακώσουν τα σύκα.

Στη συνέχεια, βάλτε την κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά και ανακατέψτε μέχρι να διαλυθεί εντελώς η ζάχαρη. Πάρτε τον πολτοποιητή πατάτας ή ένα μεγάλο πιρούνι και πατήστε τα σύκα ελαφρώς. Βάλτε τη φωτιά στο δυνατό και βράστε για 20 λεπτά περίπου, ανακατεύοντας κατά διαστήματα. Προσέξτε να μην σας καεί η μαρμελάδα και επίσης να μην σας γίνει κόλλα. Φροντίστε να την κοιτάτε τακτικά ενώ βράζει.
Σ' αυτό το σημείο, θα πρέπει οι φλούδες των σύκων να έχουν μαλακώσει. Αν όχι, βράστε μέχρι να μαλακώσουν.

Μπορείτε να ελέγξετε αν η μαρμελάδα είναι έτοιμη κάνοντας το εξής: βάλτε ένα μικρό πιάτο στην κατάψυξη για 5 λεπτά. Βγάλτε το και ρίξτε πάνω μισό κουταλάκι από την καυτή μαρμελάδα. Αφήστε για 1 λεπτό και μετά σπρώξτε την μαρμελάδα ελαφρά με το δάχτυλό σας. Εάν στο πάνω μέρος της ρυτιδιάζει, είναι έτοιμη. Αν όχι, βράστε την για 2 λεπτά ακόμα και ελέγξτε και πάλι με τον ίδιο τρόπο.


Έχετε υπόψη σας ότι αφού κρυώσει, θα πήξει περισσότερο.

Όταν η μαρμελάδα είναι έτοιμη, μπορείτε να την πατήσετε με τον πολτοποιητή πατάτας ή με ένα πιρούνι για μια πιο λεία υφή, ή να την αφήσετε ως έχει. Εγώ προτίμησα να την πατήσω ελαφρά, με αποτέλεσμα να έχει μέσα μικρά κομμάτια φλούδας σύκου τα οποία μου αρέσουν πολύ.

Μπορείτε να πετάξετε το κλωναράκι βανίλιας ή να το προσθέσετε στο βάζο με την μαρμελάδα. Εννοείται πως το δεύτερο είναι προτιμότερο.

Αφήστε την μαρμελάδα να κρυώσει για 30 λεπτά, αδειάστε την σε αποστειρωμένα γυάλινα βαζάκια και αναποδογυρίστε τα. Αφού κρυώσει εντελώς, βάλτε τη μαρμελάδα στο ψυγείο.
Η μαρμελάδα θα κρατήσει στο ψυγείο για αρκετές εβδομάδες.

Αν επιθυμείτε να την αποθηκεύσετε ή να τη διατηρήσετε, πάρτε ένα αποστειρωμένο βαζάκι, φροντίζοντας να μην αγγίξετε το εσωτερικό του μέρος και γεμίστε το με τη μαρμελάδα όσο αυτή είναι ακόμα καυτή. (Διαβάστε εδώ για το πώς να αποστειρώσετε γυάλινα βαζάκια). Κλείστε ερμητικά το καπάκι και κρατήστε τη σε μέρος δροσερό και σκοτεινό μέχρι και 1 χρόνο.
Εφόσον ανοιχτεί το καπάκι, πρέπει να μπει στο ψυγείο αμέσως.


*Αν τα σύκα που θα χρησιμοποιήσετε είναι πολύ ώριμα, με έντονα γλυκιά γεύση, προσθέστε μικρότερη ποσότητα ζάχαρης (περίπου 450 γρ.)






Monday, October 3, 2011

Μια απ' αυτές τις μέρες

Σήμερα είναι μια απ' αυτές τις μέρες που κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή, προσπαθώντας να γράψω κάτι, οτιδήποτε, αλλά δεν μου βγαίνει τίποτα. Εντάξει, κάτι βγαίνει, ειδάλλως τώρα δεν θα βρισκόσασταν εδώ, το θέμα όμως είναι πως άλλα ήθελα να γράψω.






Θα μπορούσα λοιπόν να καθήσω εδώ, στο γραφείο μου, κοιτάζοντας την τρομερή, άδεια σελίδα ή θα μπορούσα να βγω εκεί έξω, όπου τα πουλιά κελαηδούν και ο ήλιος λάμπει και όλη η φύση—η οποία προφανώς έχει λησμονήσει το γεγονός ότι έχει μπει ο Οκτώβρης—μου ουρλιάζει: "Βγες απ' το σπίτι!"






Δεν νομίζω να με κατηγορήσετε που θα επιλέξω το δεύτερο;

Ευχαριστώ.






Α, πριν φύγω, ξέρω ότι είναι πολύ σύντομα για ν' αναρτήσω κι άλλο παγωτό μετά απ' αυτό, αλλά πρέπει να σας πω ότι εδώ έχουμε ένα μίνι καύσωνα, που για τέτοια εποχή στην Ολλανδία είναι αδιανόητο κι όμως αληθινό. Όπως καταλαβαίνετε πρέπει ν' αρπάξω την ευκαιρία απ' τα μαλλιά πριν να είναι πολύ αργά.






Η κατάσταση απαιτεί παγωτό, επειγόντως. Παγωτό λευκής σοκολάτας με σάλτσα καραμέλας-Kahlua.






Αν σκέφτεστε ότι αυτό το παγωτό πρέπει να είναι τέλειο, καλά κάνετε.

Για την ακρίβεια, είναι απίστευτο.

[Όσοι από εσάς βρίσκετε σε χώρες όπου το κρύο έχει ήδη αρχίσει να σας χτυπάει την πόρτα, δε μου κρατάτε κακία έτσι;]






Αυτά λοιπόν.

Πού έχω βάλει τις σαγιονάρες μου;














Παγωτό Λευκής Σοκολάτας με Σάλτσα Καραμέλας-Kahlua
Συνταγή παγωτού προσαρμοσμένη από το The Perfect Scoop

Το παγωτό αυτό δεν είναι πολύ γλυκό κι έχει μια διακριτική γεύση λευκής σοκολάτας.
Εκτός από την σάλτσα καραμέλας, μπορείτε να το συνοδεύσετε και με σάλτσα σμέουρου.

Η σάλτσα καραμέλας-Kahlua ήταν ένας πολύ πετυχημένος αυτοσχεδιασμός από την υποφαινόμενη (γιατί εκτός απ' τη μουσική μπορώ κι αυτοσχεδιάζω και στις σάλτσες). Έχει μεταξένια υφή και είναι όσο γλυκιά πρέπει. Από τότε που την έφτιαξα για πρώτη φορά, κάποιους μήνες πριν, δεν μπορώ να σταματήσω να την περιχύνω πάνω από παγωτά, βάφλες και κέικ.

Χρησιμοποιήστε λευκή σοκολάτα καλής ποιότητας. Το εννοώ. Αν η σοκολάτα δεν είναι καλής ποιότητας, το παγωτό θα έχει κοκκώδη αντί για κρεμώδη υφή και γευστικά θα είναι κατώτερο. Μιλάω εκ πείρας.

Αν δεν έχετε παγωτομηχανή μην ανησυχείτε καθόλου. Παρακάτω εξηγώ πώς μπορείτε να το φτιάξετε και χωρίς παγωτομηχανή.






Γίνεται περίπου 1 λίτρο παγωτό / 1 ½ κούπα σάλτσα καραμέλας-Kahlua

Υλικά

για το παγωτό
230 γρ. λευκή σοκολάτα καλής ποιότητας (τουλάχιστον 28% βούτυρο κακάο), κομμένη σε μικρά κομμάτια
240 ml γάλα, πλήρες
130 γρ. ζάχαρη
Μια πρέζα αλάτι
5 μεγάλοι κρόκοι αβγών
470 ml κρέμα γάλακτος, πλήρης

για τη σάλτσα καραμέλας-Kahlua
115 γρ. ανάλατο βούτυρο
115 γρ. μαλακιά, ανοιχτή-καστανή ζάχαρη
120 ml κρέμα γάλακτος, πλήρης
60 ml Kahlua

Ειδικά εργαλεία: ψιλό κόσκινο, παγωτομηχανή (προαιρετική αν και προτιμητέα), θερμόμετρο στιγμιαίας μέτρησης (προαιρετικά)


Προετοιμασία

για το παγωτό
Βάλτε τα κομμάτια λευκής σοκολάτας μέσα σ' ένα μεγάλο μπωλ. Από πάνω ακουμπήστε ένα ψιλό κόσκινο.

Σε μια κατσαρόλα μεσαίου μεγέθους, προσθέστε το γάλα, το αλάτι και την ζάχαρη και ζεστάνετε σε μέτρια φωτιά, ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. Το γάλα θα πρέπει να είναι ζεστό, όχι καυτό!

Σ' ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους, χτυπήστε τους κρόκους αβγών και προσθέστε το γάλα λίγο-λίγο, χτυπώντας γρήγορα και ασταμάτητα με το σύρμα (όπως όταν κάνετε αβγολέμονο). Όταν πια έχετε προσθέσει όλο το γάλα, αδειάστε το μείγμα μέσα στην κατσαρόλα και βάλτε την σε μέτρια φωτιά. Ανακατεύετε συνεχώς με μια σπάτουλα που αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες, μέχρι το μείγμα ν' αρχίσει να πήζει ελαφρά και να μπορεί να σταθεί πάνω στην σπάτουλα χωρίς να γλυστράει αμέσως, ή μέχρι το θερμόμετρο στιγμιαίας μέτρησης δείξει 76 βαθμούς Κελσίου.
Αδειάστε την κρέμα (custard) μέσα στο μπωλ με τα κομμάτια λευκής σοκολάτας, περνώντας την μέσα από το κόσκινο και αναμείξτε καλά με την σπάτουλα. Προσθέστε την κρέμα γάλακτος και αναμείξτε καλά.


Γεμίστε ένα μεγάλο μπωλ με παγάκια και λίγο νερό, και ακουμπίστε μέσα το μπωλ με το μείγμα παγωτού. Ανακατέψτε το μείγμα με μια σπάτουλα μέχρι να κρυώσει. Έπειτα καλύψτε το με πλαστική μεμβράνη και τοποθετήστε το στο ψυγείο για 1 ώρα μέχρι να κρυώσει καλά.
Ανακατέψτε το μείγμα με μια σπάτουλα και αδειάστε το στην παγωτομηχανή σας. Συνεχίστε, ακολουθώντας τις οδηγίες του κατασκευαστή.

Εναλλακτικά, αν δεν έχετε παγωτομηχανή, αδειάστε το κρύο μείγμα παγωτού μέσα σε ένα δοχείο κατάλληλο για κατάψυξη. Βάλτε το στην κατάψυξη κι έπειτα από 40 λεπτά βγάλτε το και χτυπήστε το δυνατά με ένα σύρμα ή μια σπάτουλα (μπορείτε να το χτυπήσετε και στο μπλέντερ ή ακόμα και με ραβδομπλέντερ).
Συνεχίστε να το χτυπάτε ανά μισή ώρα μέχρι να είναι πλέον πολύ πηχτό και παγωμένο για να χτυπηθεί. Αυτή η διαδικασία θα πάρει 2 με 3 ώρες.

για τη σάλτσα καραμέλας-Kahlua
Λιώστε το βούτυρο μέσα σε μια μικρή κατσαρόλα, σε μέτρια φωτιά. Προσθέστε την ζάχαρη και ανακατέψτε μέχρι να διαλυθεί εντελώς. Συνεχίστε ν' ανακατεύετε μέχρι το μείγμα ν' αρχίσει να κοχλάζει, να παίρνει ένα σκούρο χρώμα καραμέλας και να πήζει.
Πρέπει να είσαστε πάρα πολύ προσεκτικοί διότι το μείγμα θα είναι εξαιρετικά καυτό. Τα μικρά παιδάκια έξω απ' την κουζίνα!


Όταν το μείγμα πήξει αρκετά (γίνει λίγο πιο πηχτό από συμπυκνωμένο γάλα), αφαιρέστε την κατσαρόλα απ' τη φωτιά. Προσθέστε σιγά-σιγά την κρέμα γάλακτος και ανακατέψτε με ένα σύρμα κουζίνας μέχρι να ενσωματωθεί. Έπειτα προσθέστε το Kahlua κι ανακατέψτε καλά με ξύλινη κουτάλα.
Αδειάστε τη σάλτσα σ' ένα καθαρό μπωλ και αφήστε να κρυώσει.

Μπορείτε είτε να την σερβίρετε ζεστή είτε να την βάλετε στο ψυγείο για μελλοντική χρήση.
Όταν σερβίρεται κατευθείαν απ' το ψυγείο, είναι πιο πηχτή και καλύτερη κατά την γνώμη μου.

Διατηρήστε την στο ψυγείο, καλυμμένη καλά με πλαστική μεμβράνη για 3 με 4 μέρες.