Monday, April 22, 2013

Μια ανοιξιάτικη τάρτα

Κάθε χρόνο, όταν οι πρώτες φράουλες και μούρα κάνουν την εμφάνισή τους στις υπαίθριες αγορές, με πιάνει τρέλα. Δεν ξέρω πώς, αλλά πάντα καταλήγω να παίρνω πολύ περισσότερα απ’ όσα εγώ κι ο Σ μπορούμε να καταναλώσουμε.






Θαμπώνομαι από τα χρώματα και τ’ αρώματά τους, και τρώγοντάς τα έτσι, ανόθευτα, φρέσκα, με τους χυμούς τους να στάζουν, είναι ό,τι καλύτερο. Το να απολαμβάνω αυτές τις γεύσεις που μου έχουν λείψει τόσο πολύ, είναι μια εμπειρία που για μένα σηματοδοτεί το επίσημο ξεκίνημα της άνοιξης.






Τις τελευταίες δυο εβδομάδες έφτιαξα μια τάρτα με σμέουρα και μικρά κεκάκια με βατόμουρα. Έφτιαξα τα αγαπημένα μου μάφινς με μύρτιλλα κι έπειτα από την τελευταία μου "εξόρμηση" στην λαϊκή απ’ όπου γύρισα με μια σακούλα γεμάτη φράουλες και φρούτα του δάσους, αποφάσισα να φτιάξω μια τάρτα με σφολιάτα.






Έβγαλα από την κατάψυξη τη σφολιάτα που είχα φτιάξει λίγο καιρό πριν, την πασπάλισα με ζάχαρη και την έψησα μέχρι να γίνει χρυσαφένια και φουσκωτή. Χτύπησα τη μασκαρπόνε μαζί με σποράκια βανίλιας και την άπλωσα πάνω από την τραγανή σφολιάτα. Τακτοποίησα τα μικρά φρούτα από πάνω και τέλος, πασπάλισα την τάρτα με μπόλικη άχνη ζάχαρη.






Ήταν σκέτη απόλαυση. Βουτυρένια, κρεμώδης, φρέσκια, πλούσια μα ανάλαφρη, ήταν όλα αυτά μαζί. Κριτσανιστή σφολιάτα γεμάτη βούτυρο, βελούδινη κι αρωματική κρέμα μασκαρπόνε, χυμώδη φρέσκα φρούτα με υφές και χρώματα να μου γεμίζουν το στόμα.






Γλυκιά αλλά όχι υπερβολικά, με την γλυκόξινη γεύση των βατόμουρων, των σμέουρων, των μύρτιλλων, των φραγκοστάφυλων και την μελένια γεύση της φράουλας. Όλα τόσο λαμπερά και υπέροχα δελεαστικά.




Δεν σταμάτησα όμως εκεί. Μου είχε μείνει λίγη ακόμη σφολιάτα και μερικά σμέουρα, κι αμέσως σκέφτηκα να φτιάξω μικρά ταρτάκια, μόλις δυο μπουκιές το καθένα. Κάλυψα τους μικρούς κύκλους σφολιάτας με κρέμα μασκαρπόνε, με μερικά σμέουρα και λίγο ψιλοκομμένο φυστίκι Αιγίνης—φοβερός συνδυασμός—κι αυτή η επιπλέον υφή του ξηρού καρπού ήταν όνειρο.






Επιτέλους, έφτασε η Άνοιξη!











Τάρτα Σφολιάτας με Φράουλες και Φρούτα του Δάσους

Χρησιμοποίησα σπιτική Γαλλική σφολιάτα αλλά μπορείτε ασφαλώς να χρησιμοποιήσετε και έτοιμη. Βεβαιωθείτε μόνο ότι είναι φτιαγμένη με βούτυρο και ξεπαγώστε την σωστά. Βγάλτε την απ’την κατάψυξη και βάλτε την στο ψυγείο 24 ώρες πριν την χρησιμοποιήσετε.






Μερίδες: 6

Υλικά
350 γρ. σπιτική ζύμη σφολιάτας ή 1 φύλλο έτοιμης σφολιάτας
1 μικρό αβγό, ελαφρά χτυπημένο με ένα πιρούνι
2 κουταλιές σούπας ψιλή ζάχαρη

για την κρέμα μασκαρπόνε
300 γρ. μασκαρπόνε
1 λοβό βανίλιας, κομμένο στη μέση κατά μήκος και ξεσποριασμένο ή 1 κουταλάκι vanilla bean paste
2 κουταλιές σούπας ψιλή ζάχαρη

Φράουλες, κομμένες στη μέση κατά μήκος
Σμέουρα
Βατόμουρα
Μύρτιλλα
Φραγκοστάφυλα

Άχνη ζάχαρη για το πασπάλισμα της τάρτας

Ειδικά εργαλεία: πλάστης (για το άνοιγμα σπιτικής σφολιάτας), λαδόκολλα, λαμαρίνα/ταψί, πλαστική μεμβράνη, πινέλο ζαχαροπλαστικής, μίξερ χειρός


Προετοιμασία
Αν χρησιμοποιήσετε σπιτική σφολιάτα, αλευρώστε ελαφρά μια καθαρή επιφάνεια εργασίας καθώς και την κορυφή της ζύμης, και ανοίξτε την χρησιμοποιώντας έναν πλάστη, σε παραλληλόγραμμο σχήμα 25 x 30 εκ. περίπου, με πάχος 0,3-0,4 εκ. Το πάχος που θ’ ανοίξετε τη σφολιάτα είναι σημαντικό διότι από αυτό εξαρτάται και ο χρόνος ψησίματος. Ισιώστε γύρω-γύρω τη ζύμη κόβοντάς την μ’ ένα μαχαίρι. Μ’ ένα πιρούνι κάντε στη ζύμη πολλές τρύπες, κάτι που θα βοηθήσει στο να μην φουσκώσει πολύ. Τοποθετήστε την ανοιγμένη ζύμη πάνω σε μια λαδόκολλα και πάνω στη λαμαρίνα/ταψί σας. Καλύψτε τη σφολιάτα με ένα κομμάτι πλαστικής μεμβράνης και βάλτε την στο ψυγείο.

Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 185-190 βαθμούς Κελσίου.

Βγάλτε τη λαμαρίνα απ’ το ψυγείο, αλείψτε την κορυφή της ζύμης με λίγο χτυπημένο αβγό και πασπαλίστε από πάνω με 2 κουταλιές ψιλή ζάχαρη. Βάλτε τη σφολιάτα κατευθείαν στο χαμηλό ράφι του προθερμασμένου φούρνου σας και ψήστε για 10 λεπτά. Έπειτα μεταφέρετε στο μεσαίο ράφι του φούρνου και ψήστε για 15-20 λεπτά μέχρι η σφολιάτα να φουσκώσει και να πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα. Προσέξτε μην σας αρπάξει.


Εντωμεταξύ, σ’ ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους, προσθέστε την μασκαρπόνε, τα σποράκια βανίλιας ή το vanilla bean paste και 2 κουταλιές σούπας ψιλή ζάχαρη και χτυπήστε με το μίξερ χειρός μέχρι να έχετε ένα αφράτο και κρεμώδες μείγμα.

Βγάλτε την σφολιάτα απ’ το φούρνο κι αφήστε την να κρυώσει.

Ξεπλύντε τα φρούτα και στεγνώστε τα σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας.

Αφού η σφολιάτα έχει κρυώσει, απλώστε την μασκαρπόνε από πάνω χρησιμοποιώντας μια μικρή σπαστή σπάτουλα. Καλύψτε με τα φρούτα και πασπαλίστε με άχνη ζάχαρη.

Σερβίρετε την τάρτα αμέσως κομμένη σε κομμάτια.









Παραλλαγή: Μικρά Ταρτάκια Σφολιάτας με Σμέουρα και Φυστίκι Αιγίνης

Αν σας απομείνει σφολιάτα, μασκαρπόνε και φρούτα, φτιάξτε μικρά ταρτάκια.






Ανοίξτε τη σφολιάτα σε πάχος 0,3-0,4 εκ (ή χρησιμοποιήστε έτοιμη) και με στρογγυλό κουπ-πατ (με διάμτερο 7,5 εκ.) κόψτε κύκλους ζύμης και τρυπήστε τους μ’ ένα πιρούνι για να μη φουσκώσουν πολύ κατά το ψήσιμο.

Ακουμπήστε τα σφολιατάκια σ’ ένα ταψί καλυμμένο με λαδόκολλα και ψήστε τα στο μεσαίο ράφι του προθερμασμένου φούρνου σας, στους 180 βαθμούς Κελσίου, για 20 λεπτά περίπου, γυρίζοντας το ταψί μπρος-πίσω στα μισά του χρόνου ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα. Ψήστε μέχρι να φουσκώσουν και να πάρουν ένα χρυσοκάστανο χρώμα.

Βγάλτε τα σφολιατάκια απ’ το φούρνο κι αφήστε τα να κρυώσουν.

Ψιλοκόψτε μερικά φυστίκια Αιγίνης.


Αφού τα σφολιατάκια έχουν κρυώσει, απλώστε από πάνω κρέμα μασκαρπόνε, χρησιμοποιώντας μια μικρή σπαστή σπάτουλα. Καλύψτε με 2-3 σμέουρα ή όποια άλλα φρούτα έχετε διαθέσιμα, και πασπαλίστε με τα φυστίκια.

Σερβίρετε τα ταρτάκια αμέσως.





Saturday, April 20, 2013

Σπιτικό κατσικίσιο τυρί chèvre

Αν μου βάζανε πιστόλι στον κρόταφο και με ρωτούσαν τί προτιμώ, γλυκό ή αλμυρό, θα απαντούσα δίχως δεύτερη σκέψη αλμυρό. Είναι τόσες οι επιλογές με τα αλμυρά πιάτα, που μπορείς να φας ό,τι τραβάει η ψυχή σου, από ψάρια και κρεατικά μέχρι μακαρονάδες και κάθε λογής σαλάτες. Με τα αλμυρά έχεις ελευθερία, μπορείς να αυτοσχεδιάσεις στη στιγμή χωρίς πολλά-πολλά, δίχως να βγάζεις ζυγαριές, να θες την τάδε ζάχαρη ή τη δείνα φόρμα.






Δεν θα μπορούσα με τίποτα να ζήσω χωρίς τ’ αγαπημένα μου αλμυρά πιάτα αλλά εύκολα θα ζούσα χωρίς γλυκά. Ε, τουλάχιστον για μια-δυο μέρες. Υπάρχει όμως κάτι που μπορείς να φτιάξεις το οποίο με τον κατάλληλο συνδυασμό, είναι ικανό να σου χαρίσει και αλμυρά και γλυκά πιάτα. Κάτι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σ’ ένα κυρίως πιάτο όπως και σ’ ένα επιδόρπιο. Αυτό το κάτι είναι το chèvre, γνωστό και ως κατσικίσιο τυρί. [Chèvre σημαίνει κατσίκα στα γαλλικά]






Η υπόξινη γεύση του κατσικίσιου γάλακτος είναι που κάνει αυτό το τυρί μοναδικό και η έντονη γεύση του είναι που το κάνει να ταιριάζει αρμονικά τόσο με σπανάκι και μοσχαρίσιο κρέας όσο και με μέλι ή φρέσκα φρούτα.






Το μαλακό, υγρό, εύθρυπτο chèvre είναι τόσο εύκολο να φτιαχτεί στο σπίτι που είναι κρίμα να μην το δοκιμάσετε. Η φρεσκάδα και το άρωμά του, ειδικά όταν είναι ακόμα ζεστό, δεν συγκρίνεται με τα μαζικής παραγωγής chèvre των super market.






Κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι κλάσεις ανώτερο από την ρικότα ή τα παρόμοια μαλακά τυριά από αγελαδινό γάλα καθώς είναι πιο περίπλοκο γευστικά, πιο κρεμώδες και πλούσιο, κάτι που οφείλεται στο γεγονός ότι το κατσικίσιο γάλα είναι πιο λιπαρό απ’ το αγελαδινό. Όταν μάλιστα χρησιμοποιήσεις εκτός από κατσικίσιο γάλα και κατσικίσιο ξινόγαλο, τότε η γεύση του τυριού ανεβαίνει σε άλλα επίπεδα νοστιμιάς.






Έχω φτιάξει chèvre πολλές φορές και πάντοτε εξαφανίζεται μέσα σε λίγες ώρες. Μας αρέσει να το αλείφουμε σε φρυγανισμένες φέτες μπαγκέτας ή σπιτικού κριθαρένιου ψωμιού ραντισμένου με ελαιόλαδο, ένα σνακ που μπορεί να το ανταγωνιστεί μονάχα λίγο προζυμένιο ψωμί με ζουμερές ντομάτες (μεγάλη αδυναμία).






Όπως ανέφερα στο ξεκίνημα της ανάρτησης, το chèvre είναι εξαιρετικά ευέλικτο με όλη την σημασία της λέξεως. Μπορείτε να το προσθέσετε σε σπανακόπιτες ή τυρόπιτες μαζί με λίγη καλή βαρελίσια φέτα, σε αυτό το tartine, ή ακόμα και σ’ αυτή τη σαλάτα με καπνιστή πέστροφα και φακές du Puy. Θρυμματισμένο πάνω από μια πίτσα είναι απίθανο αλλά και μέσα σε μια γλυκιά τάρτα με μέλι και φυστίκια Αιγίνης δεν θα σας απογοητεύσει διόλου. Αν το επιθυμείτε, μπορείτε να προσθέσετε μυρωδικά όπως δενδρολίβανο ή θυμάρι στο φρεσκοφτιαγμένο μαλακό τυρί σας και να το σερβίρετε με κριτσίνια ή παξιμάδια. Ή προσθέστε το σε μια ομελέτα, η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα είναι το καλύτερο γρήγορο κι απλό γεύμα που φάγατε ποτέ.






Είναι απλά θέμα αναμονής· μέχρι να στάξει το τυρόγαλα, μέχρι το τυρόπηγμα να αποβάλλει τα υγρά του, μέχρι να μετατραπεί πια σε τυρί. Η αναμονή θα είναι βασανιστική και θα χρειαστεί να έχετε υπομονή αλλά η καθαρή, αψιά γεύση του φρέσκου, σπιτικού chèvre θα σας ανταμείψει.











Σπιτικό Κατσικίσιο Τυρί Chèvre

Η διαδικασία παρασκευής του τυριού είναι πολύ απλή αν και θα χρειαστείτε θερμόμετρο (καραμέλας ή για τηγάνισμα). Αν μαγειρεύετε πολύ ή/και φτιάχνετε πολλά γλυκά, τότε θα σας συμβούλευα να επενδύσετε σε ένα καλό θερμόμετρο. Είναι πολύ χρήσιμο.

Σε περίπτωση που δεν μπορείτε να βρείτε κατσικίσιο ξινόγαλο (βουτυρόγαλα-buttermilk), που ευτυχώς εγώ βρίσκω εύκολα, χρησιμοποιήστε αγελαδινό.

Αν θέλετε το τυρί σας να έχει κρεμώδη υφή τότε θα πρέπει να το αφήσετε να στραγγίξει για 1 ώρα. Μετά από 2 ώρες θα είναι ημίσκληρο και μετά από 4 ώρες θα είναι πολύ εύθρυπτο και αρκετά στεγνό. Πειραματιστείτε, και αν το τυρί σας γίνει πολύ σκληρό για τα γούστα σας, προσθέστε τυρόγαλα, ½ κουταλάκι του γλυκού τη φορά, μέχρι ν’ αποκτήσει την επιθυμητή για εσάς υφή.






Γίνονται περίπου 300 γρ. chèvre

Υλικά
750 ml φρέσκο κατσικίσιο γάλα
500 ml φρέσκο κατσικίσιο (ή αγελαδινό αν δεν βρίσκετε) ξινόγαλο
Χυμό 1 λεμονιού (περίπου 60 ml), φρεσκοστυμμένο
½ κουταλάκι γλυκού αλάτι ψιλό

Ειδικά εργαλεία: θερμόμετρο (καραμέλας ή για τηγάνισμα), τουλπάνι, ψιλό κόσκινο ή σουρωτήρι


Προετοιμασία
Σε μια κατσαρόλα μεσαίου μεγέθους με βαρύ πάτο, προσθέστε το γάλα και το βουτυρόγαλο και στερεώστε στο πλάι το θερμόμετρο. Ζεστάνετε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και αφήστε τη θερμοκρασία να φτάσει τους 80 βαθμούς Κελσίου. Θα πάρει 10 λεπτά περίπου για να φτάσει το γάλα σε αυτή τη θερμοκρασία και σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει ν’ αρχίσει να φουσκώνει και να κόβει. Αν όχι, αφήστε το να ζεσταθεί κι άλλο προσέχοντας όμως να μην πάρει βράση.

Αφαιρέστε την κατσαρόλα απ’ τη φωτιά και ρίξτε το λεμόνι. Ανακατέψτε ελαφρά με μια σπάτουλα και θα δείτε πως θ’ αρχίζει να κόβει. Μην ανακατέψετε άλλο. Αφήστε το γάλα να κρυώσει ελαφρά ώστε η θερμοκρασία να πέσει στους 55-60 βαθμούς Κελσίου. Θα πάρει γύρω στη μισή ώρα και όσο θα πέφτει η θερμοκρασία, τόσο θα πήζει.


Απλώστε το τουλπάνι μέσα στο κόσκινο (ή σουρωτήρι) κι ακουμπήστε το πάνω από ένα μεγάλο μπωλ. Αδειάστε σιγά-σιγά το τυρόπηγμα και το τυρόγαλα μέσα στο τουλπάνι κι αφήστε να στάξει το τυρόγαλα μέσα στο μπωλ. Μπορείτε είτε να κρατήσετε το τυρόγαλα για άλλη χρήση είτε να το πετάξετε. Καλό είναι να το κρατήσετε μέχρι να γίνει το τυρί γιατί σε περίπτωση που σας βγει πολύ σκληρό, προσθέτοντας λίγο τυρόγαλα θα γίνει πιο κρεμώδες. Έπειτα πιέστε λίγο το τυρόπηγμα προς τα κάτω και δέστε το τουλπάνι με κορδόνι ώστε να έχετε ένα σφιχτό πουγγί. Κρεμάστε το πουγγί κάπου στην κουζίνα σας, πάνω από ένα μπωλ για να μαζέψει το τυρόγαλα που θα στάξει.


Αφήστε το τυρί να στραγγίξει για 2 ώρες ώστε να έχει την σωστή υφή chèvre. (Ή διαβάστε παραπάνω, πριν τη λίστα υλικών, για εναλλακτικές).
Λύστε το κορδόνι, ανοίξτε το τουλπάνι και αφαιρέστε το τυρί προσεκτικά. Σε αυτό το σημείο μπορείτε να προσθέσετε στο τυρί μυρωδικά και αλάτι και να το ανακατέψετε ή, αν δεν θέλετε να χαλάσετε το ωραίο στρογγυλό σχήμα του τυριού, να πασπαλίσετε το εξωτερικό με αλάτι.

Μπορείτε να το κρατήσετε στο ψυγείο, μέσα σε ένα μπωλ και καλυμμένο με πλαστική μεμβράνη, για 1 εβδομάδα αλλά αν μας μοιάζετε έστω και λίγο, θα το εξαφανίσετε την ίδια μέρα. Βέβαια, πρέπει να πω πως έπειτα από δυο μέρες στο ψυγείο, η γεύση του chèvre θα ωριμάσει και θα ενταθεί, έτσι θα σας πρότεινα τη δεύτερη φορά που θα το φτιάξετε, να το αφήσετε ανέπαφο για 2 μέρες στο ψυγείο και έπειτα να το δοκιμάσετε ώστε να διαπιστώσετε τη διαφορά στη γεύση.





Thursday, April 18, 2013

Τα απλά πράγματα

Είναι φορές που πρέπει να υπενθυμίζω στον εαυτό μου τα απλά πράγματα· να ζω τη στιγμή, να μην σκέφτομαι πολύ, ν’ αρπάζω ευκαιρίες, ν’ αφήνω τον ήλιο να μου χτυπάει το πρόσωπο, να χαίρομαι τις επιτυχίες και να μη σκάω για τις αποτυχίες, να γεύομαι λιτά και ανεπιτήδευτα φαγητά που είναι τόσο καταραμένα νόστιμα που δεν μπορούν να συγκριθούν με τίποτα.






Σκόπευα να κάνω άλλη ανάρτηση σήμερα. Ήμουν μάλιστα έτοιμη να πατήσω ‘publish’ όταν ξαφινικά μ’ έπιασε τέτοια λιγούρα που μεμιάς πετάχτηκα απ’ την καρέκλα του γραφείου μου και προσγειώθηκα στην κουζίνα, ζεσταίνοντας νερό για να φτιάξω αβγά ποσέ. Αβγά, ποιός εγώ, που τα τρώω σπάνια. Σήμερα όμως τα λαχτάρησα και δεν αντιστάθηκα στην παρόρμηση. Τα απλά πράγματα...






Το ψυγείο ήταν σχεδόν άδειο, δεν είχα πάει για ψώνια κανα-δυο μέρες, αλλά δεν είχα ανάγκη κάτι το ιδιαίτερο. Ψωμί—δυο ημερών και ό,τι πρέπει για φρυγάνισμα—και βούτυρο, ικανά να συνοδεύσουν τ’ αβγά που πλέον σιγόβραζαν γυμνά κι εκτεθειμένα στο νερό. Προσεκτικά...






Αλάτι, πιπέρι. Μεσημεριανό.

Τα απλά πράγματα...


Θα επιστρέψω σύντομα. Μέχρι τότε, αφήστε τον ήλιο να σας χτυπάει δυνατά το πρόσωπο.








Αβγά Ποσέ σε Φρυγανισμένο Ψωμί

Μερίδες: 1

Υλικά
2 αβγά (είχα μικρά, χρησιμοποιήστε και μεγάλα)
2 φέτες ψωμί ολικής αλέσεως (ή όποιο άλλο είδος προτιμάτε)
Βούτυρο
Αλάτι
Μαύρο πιπέρι, φρεσκοτριμμένο


Προετοιμασία
Διαβάστε εδώ πώς να φτιάξετε αβγά ποσέ.

Φρυγανίστε το ψωμί (είτε σε φρυγανιέρα αν έχετε, είτε στο φούρνο), βουτυρώστε τις φέτες καλά, ακουμπήστε από πάνω τ’ αβγά. Αλατοπιπερώστε. Φάτε. Απολαύστε!




Thursday, April 11, 2013

Poffertjes - Μικρές ολλανδικές τηγανίτες

Η Ολλανδία δεν φημίζεται για την γαστρονομική της κληρονομιά και οι Ολλανδοί είναι οι πρώτοι που θα το παραδεχτούν. Οι επιρροές τους είναι πολυποίκιλες με στοιχεία από τις κουζίνες του Σουρινάμ και της Ινδονησίας (πρώην ολλανδικές αποικίες), του Μαρόκο και της Τουρκίας, της Καραϊβικής και της Μέσης Ανατολής να είναι εμφανή στη μαγειρική τους. Η χρήση μπαχαρικών είναι διαδεδομένη, άλλωστε οι Ολλανδοί ήταν κάποτε οι κυρίαρχοι του εμπορίου τους, και η γαλλική όπως και η γερμανική κουζίνα έχουν επίσης επηρεάσει σημαντικά αυτή των Ολλανδών.






Όταν κάποιος μου ζητάει να περιγράψω την ολλανδική κουζίνα, κομπιάζω. Δεν ξέρω τί ακριβώς να πω. Τα παραδοσιακά τους πιάτα είναι σούπες, μαγειρευτά, βραστά κρέατα και πουρέδες, ανίκανα να δελεάσουν τον μεσογειακό μου ουρανίσκο αφού τα βρίσκω παντελώς άνοστα και βαρετά. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, ίσα για να επιβεβαιώσουν τον κανόνα, όπως τα φοβερά τυριά τους, τα bitterballen (κροκέτες με κρέας) και διάφορα άλλα παρόμοια καλούδια, εκεί όμως που οι Ολλανδοί ξεχωρίζουν είναι στα γλυκύσματά τους. Ναι, εκεί ξέρουν τί κάνουν.






Όλα ξεκίνησαν με τα stroopwafels (λεπτές βάφλες με γέμιση σιροπιού καραμέλας), το πρώτο ολλανδικό γλυκό που έφαγα και που με κέρδισε αμέσως, και τα olieballen, ολλανδικοί λουκουμάδες γεμισμένοι με κομμάτια μήλου και καλυμμένοι με άχνη ζάχαρη και κανέλα, που είναι πεντανόστιμοι. Έπειτα ήρθαν τα bosche bollen, παρόμοια με τα γαλλικά προφιτερόλ αλλά μεγαλύτερα και ελαφρύτερα με περισσότερη σοκολάτα και κρέμα, τα panenkoeken (μεγάλες λεπτές κρέπες) που είναι απίθανα, και φυσικά τα poffertjes.






Τα poffertjes είναι πολύ μικρές τηγανίτες που φτιάχνονται σε poffertjesplaat, ένα παραδοσιακό σκεύος/τηγάνι με βαθουλώματα, το οποίο δίνει στις τηγανίτες τη χαρακτηριστική φουσκωτή τους εμφάνιση κι από τις δυο πλευρές. Τα poffertjes χρονολογούνται από τον 17ο αιώνα όταν οι Ολλανδοί μοναχοί συνήθιζαν να τα προσφέρουν ως αντίδωρο. Κατά την διάρκεια της γαλλικής επανάστασης, η έλλειψη σε σταρένιο αλεύρι οδήγησε τους μοναχούς στη χρήση αλευριού από φαγόπυρο με αποτέλεσμα ένα παχύτερο και γευστικότερο αντίδωρο. Σήμερα, τα poffertjes φτιάχονται με συνδυασμό και των δυο αλεύρων.






Έχουν διάμετρο περίπου δυο εκατοστά, είναι αφράτα με μια ελαφρά κρεμώδη υφή στο εσωτερικό τους και η γεύση τους είναι κάπως ουδέτερη. Δεν είναι γλυκά, καθώς ο χυλός τους δεν περιέχει γλυκαντικές ουσίες, γι’ αυτό και παραδοσιακά σερβίρονται με άφθονη άχνη ζάχαρη και κομματάκια αλατισμένου βουτύρου που λιώνουν νωχελικά πάνω απ’ τα ζεστά φουσκωτά δισκάκια.






Αν ταξιδέψετε ποτέ στην Ολλανδία κι επισκεφθείτε κάποιο από τα τοπικά πανηγύρια ή τουριστικές περιοχές, θα δείτε τους πάγκους με τα τεράστια μαντεμένια σκεύη και τα εκατοντάδες φρεσκοψημένα poffertjes να πωλούνται και να καταναλώνονται ενθουσιωδώς από παιδιά και μεγάλους. Παρακάτω μπορείτε να δείτε πώς τα φτιάχνουν στο Volendam.






Θα ήταν απόλυτα λογικό αν σκεφτόσασταν πως τα poffertjes είναι κατάλληλα για το πρωϊνό σας αλλά οι Ολλανδοί θα διαφωνούσαν μαζί σας διότι ποτέ δεν τα τρώνε το πρωί· γι’ αυτούς είναι ένα γλυκό σνακ που καταναλώνεται οποιαδήποτε άλλη ώρα της ημέρας. Εσείς μπορείτε βέβαια να αψηφήσετε τους κανόνες και να τα απολαύσετε για πρωϊνό μαζί με το ζεστό σας καφεδάκι. Υπόσχομαι ότι δεν θα σας μαρτυρήσω.











Poffertjes – Μικρές Ολλανδικές Τηγανίτες
Προσαρμοσμένη από την Janny de Moor

Ξέρω πως οι περισσότεροι από εσάς (αν όχι όλοι) δεν έχετε στη διάθεσή σας το ειδικό σκεύος για το ψήσιμο των poffertjes αλλά μην αποθαρρύνεστε γιατί μπορείτε πανεύκολα να τα φτιάξετε σε ένα αντικολλητικό ή μαντεμένιο τηγάνι. Δεν θα φουσκώσουν κι απ’ τις δυο πλευρές αλλά η γεύση τους θα είναι το ίδιο νόστιμη και αυτό είναι που έχει τελικά σημασία.

Αν έχετε ένα squeeze bottle (μαλακό πλαστικό μπουκάλι με μύτη), θα είναι πολύ πιο εύκολο να γεμίσετε τις εσοχές του poffertjesplaat ή να σχηματίσετε μικρές τηγανίτες σε ένα απλό τηγάνι.

Στην Ολλανδία τα poffertjes σερβίρονται με άχνη ζάχαρη και βούτυρο αλλά μπορείτε να τα συνοδεύσετε με μέλι, σιρόπια φρούτων ή σφενδάμου, ή να τα σερβίρετε με φρέσκα φρούτα και σαντιγύ.






Μερίδες: περίπου 100 poffertjes (το ξέρω πως ακούγονται πολλά αλλά είναι πολύ μικρά και αν έχετε καλεσμένους, θα τα εξαφανίσουν στο πι και φι. Επίσης, μπορείτε να τα ξαναζεστάνετε για το πρωϊνό σας)

Υλικά
4 γρ. ξηρή μαγιά
150 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις, κοσκινισμένο
100 γρ. αλεύρι φαγόπυρου, κοσκινισμένο
300 ml χλιαρό πλήρες γάλα
2 μεγάλα αβγά, ελαφρά χτυπημένα μ’ ένα πιρούνι
Μια πρέζα αλάτι

100 γρ. ανάλατο βούτυρο, λιωμένο, για το τηγάνι

Βούτυρο, για το σερβίρισμα
Μπόλικη άχνη ζάχαρη, για το σερβίρισμα

Ειδικά εργαλεία: κόσκινο, σύρμα, κανάτα ή squeeze bottle, poffertjes τηγάνι ή αντικολλητικό ή μαντεμένιο τηγάνι


Προετοιμασία
Σ’ ένα μεγάλο μπωλ, προσθέστε τη μαγιά, τα κοσκινισμένα αλεύρια, το μισό γάλα και τα χτυπημένα αβγά, και χτυπήστε με το σύρμα μέχρι να έχετε μια σφιχτή ζύμη. Προσθέστε το υπόλοιπο γάλα και το αλάτι και χτυπήστε καλά με το σύρμα μέχρι να έχετε ένα λείο μείγμα χωρίς σβώλους. Ο χυλός που θα προκύψει θα είναι ρευστός.
Καλύψτε το μπωλ με υγρή πετσέτα κουζίνας και αφήστε το σε ζεστό μέρος για περίπου 1 ώρα για να φουσκώσει. Θα πρέπει να δημιουργήσει φουσκάλες.
Χτυπήστε ελαφρά με το σύρμα και αδειάστε το χυλό, ο οποίος θα είναι πλέον πιο σφιχτός αλλά θα παραμένει ρευστός, σε μια κανάτα ή σε ένα squeeze bottle.


Με poffertjesplaat (τηγάνι poffertjes)
Ζεστάνετε το τηγάνι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και μόλις ζεσταθεί καλά, αλείψτε όλη την επιφάνεια του τηγανιού (όχι μόνο τα βαθουλώματα) με λιωμένο βούτυρο. Γεμίστε τα βαθουλώματα κατά τα ¾ με το χυλό και ψήστε για 3-4 λεπτά απ’ τη μια πλευρά. Όταν κάνουν από πάνω τρυπίτσες κι έχουν στεγνώσει, και όταν το κάτω μέρος τους έχει πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα, γυρίστε τα απ’ την άλλη πλευρά προσεκτικά μ’ ένα ή δυο πιρούνια. (Παραδοσιακά, για το γύρισμα των poffertjes χρησιμοποιείται ένα πιρούνι με δυο δόντια). Θέλετε να έχουν στεγνώσει από πάνω και να μην είναι υγρά, διότι όταν πάτε να τα γυρίσετε θα τρέξει ο χυλός. Ψήστε τα απ’ την άλλη πλευρά για 2-3 λεπτά μέχρι να πάρουν ένα χρυσοκάστανο χρώμα. Προσέξτε να μην τα παραψήσετε γιατί στο εσωτερικό τους θα πρέπει να είναι κρεμώδη κι όχι στεγνά.
Αφαιρέστε τα απ’ το τηγάνι, βάλτε τα σ’ ένα πιάτο, και αλείψτε το τηγάνι με λιωμένο βούτυρο. Συνεχίστε να ψήνετε τα υπόλοιπα με τον ίδιο τρόπο μέχρι να τελειώσει ο χυλός.


Με αντικολλητικό ή μαντεμένιο τηγάνι
Ζεστάνετε το αντικολλητικό ή μαντεμένιο τηγάνι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και μόλις ζεσταθεί καλά, αλείψτε τον πάτο του με λιωμένο βούτυρο. Ρίξτε 1-2 κουταλιές σούπας από το χυλό στο τηγάνι για να φτιάξετε κάθε μικρή τηγανίτα, φροντίζοντας να αφήσετε απόσταση ανάμεσα στις τηγανίτες για να μη καταλήξετε με μια τεράστια τηγανίτα. Το κάθε poffertje πρέπει να έχει διάμετρο γύρω στα 6 εκ. Ψήστε για 3-4 λεπτά απ’ τη μια πλευρά. Όταν κάνουν από πάνω τρυπίτσες κι έχουν στεγνώσει, και όταν το κάτω μέρος τους έχει πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα, γυρίστε τα απ’ την άλλη πλευρά προσεκτικά μ’ ένα ή δυο πιρούνια. Θέλετε να έχουν στεγνώσει από πάνω και να μην είναι υγρά, διότι όταν πάτε να τα γυρίσετε θα τρέξει ο χυλός. Ψήστε τα απ’ την άλλη πλευρά για 2-3 λεπτά μέχρι να πάρουν ένα χρυσοκάστανο χρώμα. Προσέξτε να μην τα παραψήσετε γιατί στο εσωτερικό τους θα πρέπει να είναι κρεμώδη κι όχι στεγνά.
Αφαιρέστε τα απ’ το τηγάνι, βάλτε τα σ’ ένα πιάτο, και αλείψτε το τηγάνι με λιωμένο βούτυρο. Συνεχίστε να ψήνετε τα υπόλοιπα με τον ίδιο τρόπο μέχρι να τελειώσει ο χυλός.

Τα poffertjes τρώγονται ζεστά. Σερβίρετε με μερικά κομματάκια αλατισμένου (ή μη) βουτύρου από πάνω και πασπαλίστε τα με πολλή άχνη ζάχαρη.

Αν σας απομείνουν poffertjes, μπορείτε να τα ζεστάνετε σε φούρνο μικροκυμάτων την επόμενη μέρα. Δεν θα είναι τόσο καλά όσο την μέρα που θα τα φτιάξετε αλλά θα εξακολουθούν να είναι νόστιμα.