Friday, May 27, 2016

Μαρμελάδα ραβέντι με μαύρο πιπέρι

Αυτή είναι η δεύτερη από τις τρεις συνταγές με ραβέντι που υποσχέθηκα ότι θα μοιραστώ μαζί σας. Μια άκρως ενδιαφέρουσα μαρμελάδα ραβέντι με μαύρο πιπέρι.




Είναι πηχτή, κολλώδης και γλυκιά με μια πιπεράτη επίγευση που τη νιώθεις στο πίσω μέρος του λαιμού σου και που σε ξαφνιάζει ευχάριστα, υπενθυμίζοντάς σου πως αυτή η μαρμελάδα δεν είναι σαν όλες τις άλλες.




Μπορείτε να παίξετε λιγάκι και να αντικαταστήσετε το πιπέρι με φρέσκια βανίλια ή με αρμπαρόριζα για ένα διαφορετικό γευστικό προφίλ, αν και σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να την δοκιμάσετε με το πιπέρι. Η παρουσία του άλλωστε δεν είναι έντονη, ισορροπώντας μεταξύ γλυκού και καυτερού.


Είναι η ιδανική μαρμελάδα για να σερβιριστεί με τυριά (τα μπλε τυριά και το κεφαλοτύρι της πάνε πολύ), αλλαντικά, στρουμπουλές πράσινες ελιές, μερικά φρέσκα και τραγανά φύλλα γλιστρίδας, ρόκας ή νεροκάρδαμου, και κράκερς, ψωμί ή κριτσίνια. Επίσης, ταιριάζει άριστα με ένα παλαιωμένο μπαλσάμικο σε φρυγανισμένο προζυμένιο ψωμί, και μπορεί κάλλιστα να απλωθεί πάνω στο πρωϊνό σας κρουασάν, τσουρέκι ή μπριός.




Είναι γρήγορη και εύκολη να φτιαχτεί, είναι υπερνόστιμη και σίγουρα αξίζει να την δοκιμάσετε. Είναι από τους καλύτερους τρόπους για να απολαύσει κανείς το ανοιξιάτικο ραβέντι.










Μαρμελάδα ραβέντι με μαύρο πιπέρι

Το ραβέντι που χρησιμοποίησα για την μαρμελάδα ήταν πρασινωπό κι όχι κόκκινο (φύλαξα το κόκκινο για άλλες παρασκευές) αλλά αν χρησιμοποιήσετε ραβέντι με έντονο κόκκινο χρώμα, η μαρμελάδα σας θα έχει ροζ απόχρωση.

Ταιρίαζει πολύ με αυτά τα μπισκότα παρμεζάνας.




Γίνεται 450-500 γρ. μαρμελάδα (1 μεγαλούτσικο βάζο)

Υλικά
450 γρ. ραβέντι (χωρίς φύλλα)
450 γρ. ψιλή ζάχαρη
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι, 15 γυρίσματα του μύλου

Ειδικά εργαλεία: μεγάλη και φαρδιά κατσαρόλα με βαρύ πάτο, γυάλινο βάζο για μαρμελάδα με καπάκι


Προετοιμασία
Ξεπλύντε το ραβέντι καλά κάτω από κρύο, τρεχούμενο νερό. Καθαρίστε τις δυο άκρες κάθε στελέχους και κόψτε το σε μικρά κομμάτια.


Τοποθετήστε το μέσα σε μια μεγάλη και φαρδιά κατσαρόλα με βαρύ πάτο μαζί με τη ζάχαρη και βάλτε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Ανακατεύοντας συνεχώς, θα πρέπει αρχικά να λιώσει η ζάχαρη, έπειτα να αρχίσει το ραβέντι να βγάζει τα υγρά του και τέλος να πάρει βράση. Η όλη διαδικασία θα πάρει 25-30 λεπτά. Μόλις πάρει βράση, αφαιρέστε με μια κουτάλα τον αφρό που θα ανέβει στην επιφάνεια και προσθέστε το πιπέρι. Βάλτε τη φωτιά όσο πιο χαμηλά γίνεται, κι αφήστε το ραβέντι να σιγοβράσει απαλά για 40-45 λεπτά, ή μέχρι να έχει σχεδόν διαλυθεί εντελώς και το μείγμα να έχει υφή μαρμελάδας. Θα πρέπει να το ελέγχετε κάθε 10 λεπτά και να το ανακατεύετε για να μη σας αρπάξει αλλά και για να μη πήξει υπερβολικά. Στο τέλος θα πρέπει να είναι πηχτό και λίγο κολλώδες.

Αδειάστε την μαρμελάδα σε αποστειρωμένο γυάλινο βάζο και αναποδογυρίστε το. (Διαβάστε εδώ πώς να αποστειρώσετε γυάλινα βαζάκια).

Η μαρμελάδα, αφού ανοιχτεί, κρατάει στο ψυγείο για 1-1½ μήνα.




Saturday, May 21, 2016

Ψητό ραβέντι με βανίλια και κρέμα ρικότας με μέλι σε φρυγανισμένο ψωμί

Το ραβέντι το ανακάλυψα εδώ στην Ολλανδία, πριν τέσσερα περίπου χρόνια, και από την πρώτη φορά που το γεύτηκα, κατάλαβα πως είναι κάτι το ξεχωριστό.




Είναι πλέον από εκείνα τα λαχανικά που ανυπομονώ κάθε άνοιξη να δω στους πάγκους των λαϊκών αγορών και να φτιάξω με αυτό κάθε λογής αλμυρά και γλυκά πιάτα. Είναι η καινούρια μου ανοιξιάτικη παράδοση που λατρεύω.




Την περασμένη εβδομάδα γύρισα στο σπίτι με μια τεράστια σακούλα γεμάτη ραβέντι, ίσως περισσότερο από όσο χρειαζόμουν, αλλά η ποσότητα δεν με πτόησε. Ήξερα ακριβώς τί ήθελα να κάνω με αυτό. Είχα σκοπό να φτιάξω μαρμελάδα, τουρσί, να το ψήσω στο φούρνο και άλλα πολλά. Ναι, είχα σχέδια. Μερικά από αυτά υλοποιήθηκαν, άλλα όχι, αλλά το σίγουρο είναι πως η ακόρεστη όρεξή μου για το μοναδικό αυτό λαχανικό ικανοποιήθηκε και με το παραπάνω.




Σκοπεύω να μοιραστώ μαζί σας τρεις από τους τρόπους με τους οποίους το μαγείρεψα. Αυτός εδώ είναι ο πρώτος και ο πιο απλός απ’ τους τρεις. Όχι πως οι άλλοι είναι δύσκολοι ή περίπλοκοι, αλλά αυτός είναι ίσως ο πιο εύκολος και γρήγορος.




Ραβέντι ψητό στο φούρνο με βανίλια, λίγο φρέσκο χυμό πορτοκαλιού και ζάχαρη. Μαλακό, ζουμερό, με εκείνη τη γλυκιά και συνάμα ξινή γεύση που είναι τόσο μοναδική και χαρακτηριστική του λαχανικού αυτού και που ταιριάζει με ποικίλα γλυκά όπως πανακότα, παγωτό, ακόμα και με λίγο σκέτο στραγγιστό γιαούρτι.




Αυτό με το οποίο επέλεξα να το ταιριάξω ήταν ένα μαύρο, πολύσπορο, φρυγανισμένο και τραγανό ψωμί και ένα αφράτο και κρεμώδες μείγμα φρέσκιας ρικότας, στραγγιστού γιαουρτιού και θυμαρίσιου μελιού. Η κρέμα ήταν πλούσια και λίγο αψιά, με την ήπια γλύκα του μελιού να ξεπροβάλλει σε κάθε μπουκιά, ενώ το ραβέντι στην κορυφή με τους ροζ χυμούς του, διάστικτους από τη φρέσκια βανίλια, το έκανε ακόμα πιο ακαταμάχητο και καταλήξαμε έτσι να το φάμε όλο την ίδια μέρα.




Είναι ένα ελαφρύ και άκρως ανοιξιάτικο γλυκό, ενώ είναι αρκετά αναζωογονητικό και ανάλαφρο ώστε να σερβιριστεί και για πρωινό. Συνολικά, οι γεύσεις του είναι ισορροπημένες και είναι όσο γλυκό πρέπει ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί επιδόρπιο.









Ψητό ραβέντι με βανίλια και κρέμα ρικότας με μέλι σε φρυγανισμένο ψωμί

Χρησιμοποιήστε ένα μαύρο ψωμί και κατά προτίμηση με πικρούτσικη γεύση όπως σικάλεως ή spelt ολικής άλεσης που θα συμπληρώσει τις γεύσεις του ραβεντιού και της ρικότας.

Μπορείτε να αντικαταστήσετε τη ρικότα με ανθότυρο.

Αν δεν γνωρίζετε τί ακριβώς είναι το ραβέντι, δείτε σε αυτή μου την ανάρτηση περισσότερες πληροφορίες όπως και μια συνταγή για παγωτό ραβέντι με τζίντζερ crumble.




Μερίδες: 7-8

Υλικά

για το ραβέντι
300 γρ. ραβέντι (χωρίς φύλλα)
1½ κουταλιά σούπας φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκαλιού
1 λοβό βανίλιας, κομμένο στη μέση κατά μήκος και ξεσποριασμένο
2 κουταλιές σούπας ψιλή ζάχαρη

για την κρέμα ρικότας
200 γρ. φρέσκια ρικότα
80 γρ. στραγγιστό γιαούρτι, πλήρες
2 κουταλάκια γλυκού θυμαρίσιο μέλι

7-8 φέτες μαύρο ψωμί

Ειδικά εργαλεία: ταψί, λαδόκολλα


Προετοιμασία
Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 180°C.

Απλώστε στον πάτο ενός μεγάλου ταψιού ένα κομμάτι λαδόκολλα.

Σ’ ένα μεγάλο μπωλ, ανακατέψτε το χυμό πορτοκαλιού με τα σποράκια βανίλιας.

Ξεπλύντε το ραβέντι καλά κάτω από κρύο, τρεχούμενο νερό. Καθαρίστε τις δυο άκρες του ραβεντιού και κόψτε το σε κομμάτια μήκους περίπου 7 εκ. Τοποθετήστε το μέσα στο μπωλ με το χυμό πορτοκαλιού και τη βανίλια και ανακατέψτε καλά ώστε να καλυφεί από το μείγμα.
Αδειάστε το ραβέντι στο ταψί σε μια στρώση και φροντίστε να ρίξετε κι όλο το χυμό και τα σποράκια βανίλιας.

Πασπαλίστε με τη ζάχαρη από πάνω και τοποθετήστε το ταψί στο μεσαίο ράφι του προθερμασμένου φούρνου.
Ψήστε το ραβέντι για 10-11 λεπτά μέχρι μόλις να έχει ψηθεί και μαλακώσει. Ελέγξτε το στα 10 λεπτά εισχωρώντας τη μύτη ενός μαχαιριού σε ένα κομμάτι. Αν εισχωρεί χωρίς αντίσταση, είναι έτοιμο.

Μπορείτε να ψήσετε το ψωμί στο φούρνο ή σε φρυγανιέρα. Εγώ προτιμώ να το ψήνω στο φούρνο αφού ούτως ή άλλως είναι σε λειτουργία. Απλώστε τις φέτες ψωμιού σ’ ένα ταψί και ψήστε τες για 5-7 λεπτά στο πάνω ράφι του φούρνου (ενώ ψήνεται το ραβέντι), μέχρι να γίνουν αρκετά τραγανές. Αφήστε τες να κρυώσουν εντελώς πριν συναρμολογήσετε το γλυκό.

Εντωμεταξύ, σ’ ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους, προσθέστε τη ρικότα, το γιαούρτι και το μέλι κι ανακατέψτε καλά με ένα κουτάλι μέχρι να έχετε ένα ομοιογενές μείγμα.

Για να σερβίρετε, ακουμπήστε τις κρύες πια φέτες ψωμιού σε μια καθαρή επιφάνεια εργασίας, απλώστε από πάνω το μείγμα ρικότας και προσθέστε στην κορυφή μερικά κομμάτια ψητού ραβεντιού. Περιχύστε με λίγο ζουμί από το ραβέντι και απολαύστε!




Tuesday, May 10, 2016

Σοκολατένια brownies με παντζάρι, και περί blogging

Κάτι πολύ εκνευριστικό και απογοητευτικό όταν είσαι blogger, είναι το να βλέπεις τη δουλειά σου αναδημοσιευμένη σε άλλα blogs και ιστοσελίδες χωρίς την άδειά σου. Φωτογραφίες, κείμενα —ακόμα και προσωπικού χαρακτήρα όπως είναι τα δικά μου—, φυσικά συνταγές, να εμφανίζονται στην ιστοσελίδα κάποιου ξένου, κάποιου που μπαίνει στο σπίτι σου και σε κλέβει. Γιατί ναι, έτσι το αισθάνομαι, κλοπή. Σαν να μπαίνει κάποιος στο ίδιο μου το σπίτι, ή καλύτερα στην ίδια μου την ψυχή, και να παίρνει αυθαίρετα ό,τι έχω προσφέρει απλόχερα.




Είμαι από εκείνους που δεν το αφήνουν έτσι. Δεν μπορώ. Στέλνω email, αφήνω μηνύματα, με την ελπίδα ότι αυτοί που το κάνουν απλά δεν συνειδητοποιούν τί κάνουν και ότι κατόπιν επικοινωνίας θα αφαιρέσουν τη δουλειά μου από το site τους. Άλλοι την αφαιρούν, άλλοι όχι.



Έχω σκεφτεί πολλές φορές να σταματήσω το blogging γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Διότι με φθείρει αυτό, με χαλάει, πώς να το πω. Με χαλάει όταν παίρνει κάποιος τη δική μου δημιουργία και την κοτσάρει στο site του. Ακόμα και γνωστά site το κάνoυν, ακόμα και κερδοσκοπικές εταιρείες κι επιχειρήσεις που αντί να πληρώσουν για μια φωτογραφία ή συνταγή, την κλέβουν από κάποιο blog.


Και να’ ταν μόνο αυτοί; Αυτοί που δεν σε ξέρουν και απλά σε κλέβουν όπως θα έκλεβαν τον οποιονδήποτε άλλο; Όχι. Γιατί είναι και οι άλλοι, αυτοί που σε ξέρουν, αυτοί που σε παρακολουθούν (στο blog σου και στα social media), που σου αφήνουν σχόλια και σου στέλνουν email. Αυτοί που είτε παίρνουν αυτούσια τη δουλειά σου και την αναδημοσιεύουν στο blog τους, ή κάνουν κάτι ομοίως ανάρμοστο και εξοργιστικό. Να κοπιάρουν το ύφος σου και τον τρόπο γραφής σου, τις φωτογραφίες σου, το στήσιμο των πιάτων σου, το στυλ σου. Ξέρετε για ποιούς λέω. Είναι αυτοί που όταν κάνεις κάτι, τσουπ το βλέπεις μετά από λίγο και στο δικό τους blog ή στο instagram, όλως τυχαίως. Αυτοί που πάσχουν από ιδέες και «δανείζονται» τις δικές σου.




Εκτός του ότι όλα αυτά με εξοργίζουν, παράλληλα με λυπούν. Και το μόνο που μπορώ να πω σε όλους αυτούς, είναι ότι ελπίζω κάποια στιγμή να βρουν τη δική τους φωνή και να προσφέρουν στον κόσμο αυτό που μόνο εκείνοι μπορούν, τον εαυτό τους, και όχι την απομίμηση κάποιου άλλου. Διότι είναι τόσο απελευθερωτικό να μπορείς να εκφράσεις αυτά που έχεις μέσα σου και να είσαι αυθεντικός, και τόσο βασανιστικό να χρειάζεται να αντιγράψεις κάποιον νομίζοντας πως κάτι καταφέρνεις. Ο μόνος τρόπος για να ξεχωρίσεις από τη μάζα και να σε προσέξει κανείς στο χώρο του blogging (ή σε οποιοδήποτε άλλο χώρο) είναι μονάχα όταν αυτό που προσφέρεις είναι μοναδικό και όχι μια κόπια. Το να αντιγράφεις αυτό που κάνει κάποιος άλλος, είναι ανέντιμο πρώτα απ’ όλα προς τον ίδιο σου τον εαυτό.


Δε λέω, όλοι επηρεαζόμαστε από άλλους, από αυτούς που διαβάζουμε, που παρακολουθούμε, που θαυμάζουμε, αλλά είναι άλλο το να εμπνέεσαι από κάποιον ενώ παράλληλα καλλιεργείς τη δική σου αισθητική και άποψη, και άλλο το να αντιγράφεις αναίσχυντα τη δουλειά του. Υπάρχουν τόσοι πολλοί ταλαντούχοι άνθρωποι εκεί έξω που μου δίνουν τροφή για σκέψη και δημιουργία αλλά ποτέ συνειδητά δεν έχω κοπιάρει την ιδέα κάποιου, ποτέ δεν έχω κάτσει, για παράδειγμα, να δω την φωτογραφία κάποιου και να την ξεπατικώσω —πού να βάλω το ποτήρι, τον μαϊντανό, το πιρούνι, πώς να στήσω τα πιάτα—, ή να διαβάσω κάτι που έχει γράψει και να το μεταφέρω στο blog μου (ή σε άλλη πλατφόρμα) ολίγον παραλλαγμένο για το ξεκάρφωμα. Ποιόν θα κορόϊδευα αν το έκανα αυτό; Προφανώς μόνο τον εαυτό μου. Διότι για μένα, όλες οι πτυχές του blogging —το γράψιμο, οι φωτογραφίες, η επιλογή των συνταγών, η μαγειρική, η παρουσίαση, η αισθητική— είναι δημιουργία, είναι αυτό που εγώ έχω μέσα μου και είναι το μέσο για να βγάλω προς τα έξω αυτά που εγώ νιώθω. Κι όταν κάποιος μου τα κλέβει, με οποιοδήποτε τρόπο, είτε είναι μεγάλο site, είτε ένα μικρό blog, με πονάει.




Συγχωρέστε με όσοι έρχεστε εδώ μονάχα για συνταγές. Εδώ είναι ο χώρος μου κι ήθελα να τα πω. Ήθελα να τα διαβάσουν κάποιοι. Αυτοί. Μπας και σταματήσουν. Ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου και να μην τα αφήσω να με ενοχλούν κι απασχολούν περαιτέρω. Προτιμώ να κρατώ θετικά συναισθήματα και σκέψεις παρά αρνητικές, και με αυτό τον τρόπο προσπαθώ να ξορκίσω αυτά που με δυσαρεστούν και με χαλάνε.




Η συνταγή...
Brownies με παντζάρι. Πραγματική αποκάλυψη για μένα. Διότι είμαι από αυτούς που τα brownies τους αρέσουν fudgy και αφράτα, σαν ζουμερό παστάκι παρά σαν ξερό και βαρύ κέικ. Κι αυτά είναι ακριβώς αυτό που αποζητούσα. Με βαθιά γεύση σοκολάτας καθώς περιέχουν και σοκολάτα και κακάο, με απαλά καραμελένια γεύση από την καστανή ζάχαρη, με μαλακιά, υγρή, ελαφρά κολλώδη κι αφράτη υφή που γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα από το τριμμένο αμύγδαλο, με το παντζάρι να μην γίνεται αισθητό γευστικά —κάτι που πολλοί ίσως να εκτιμήσουν—, και δίχως να είναι υπερβολικά γλυκά παρά να έχουν μάλιστα και μια αμυδρή πικρότητα από τη σκούρα σοκολάτα.

Χαίρομαι τόσο πολύ που τα ανακάλυψα κι ακόμα πιο πολύ που μπορώ να τα μοιραστώ μαζί σας. Ιδού λοιπόν. Brownies, λίγο διαφορετικά κι εντελώς εθιστικά.







Σοκολατένια brownies με παντζάρι
Προσαρμοσμένη από την Harry Eastwood

Το μοναδικό ίσως που μαρτυρά την προσθήκη παντζαριού στα brownies, είναι η ανεπαίσθητη, κοκκινωπή χροιά που έχουν, ιδιαίτερα στο εσωτερικό τους.
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε έτοιμα, βρασμένα παντζάρια που πωλούνται σε αεροστεγή συσκευασία ή να τα βράσετε εσείς. Αν προτιμήσετε το δεύτερο, βράστε τα μαζί με τη φλούδα τους και ξεφλουδίστε τα όταν κρυώσουν.

Προτιμήστε ολόκληρα ασπρισμένα αμύγδαλα τα οποία θα αλέσετε εσείς. Εκτός του ότι είναι πιο φθηνά, σας δίνεται και η δυνατότητα να ελέγξετε το πόσο λεπτά ή χοντρά θα τα αλέσετε. Μην τα κάνετε πούδρα, παρά αφήστε τα να έχουν και μερικά πολύ μικρά κομματάκια ούτως ώστε τα brownies να έχουν λίγο τραγανή υφή.

Το μυστικό των αφράτων brownies είναι το καλό χτύπημα των αβγών με τη ζάχαρη ώστε να το μείγμα να αφρατέψει πολύ και να υπερδιπλασιαστεί σε όγκο. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βγάλω φωτογραφίες να σας δείξω γιατί μοιραζόμουν real-time βίντεο με την διαδικασία στο Snapchat.

Οι φράουλες δεν λείπουν από το ψυγείο μου τις τελευταίες εβδομάδες και ενώ αυτά τα brownies περιέχουν παντζάρι κι όχι φράουλες (δείτε εδώ τα brownies με φράουλες που μοιράστηκα μαζί σας πέρσι), ήταν φοβερές σαν συνοδευτικό τους αφού με τη φρεσκάδα και την απαλή, γλυκόξινη γεύση τους συμπλήρωσαν άψογα τα έντονα σοκολατένια brownies.
Επίσης, είναι φοβερά με μια μπάλα παγωτού, με λίγη αφράτη, άγλυκη σαντιγί ή με ένα απλό πασπάλισμα άχνης ζάχαρης πριν το σερβίρισμα.




Μερίδες: 25 μικρά τετράγωνα κομμάτια

Υλικά
150 γρ. σκούρα σοκολάτα καλής ποιότητας (70% κακάο), κομμένη σε μικρά κομμάτια
400 γρ. βρασμένα και ξεφλουδισμένα παντζάρια
3 αβγά μεσαίου μεγέθους
¼ κουταλάκι γλυκού αλάτι
200 γρ. μαλακιά καστανή ζάχαρη
1 κουταλάκι γλυκού καθαρό εκχύλισμα βανίλιας
70 γρ. κακάο (άγλυκο, τύπου Ολλανδίας)
50 γρ. ασπρισμένα (καθαρισμένα) αμύγδαλα, ψιλοαλεσμένα
35 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 κουταλάκια γλυκού baking powder

Βούτυρο, για το βουτύρωμα της φόρμας

Άχνη ζάχαρη (προαιρετικά), για το πασπάλισμα
Φράουλες φρέσκιες (προαιρετικά), για το σερβίρισμα

Ειδικά εργαλεία: επεξεργαστής τροφίμων, ηλεκτρικό μίξερ χειρός, τετράγωνη φόρμα 20 εκ., λαδόκολλα


Προετοιμασία
Βουτυρώστε τον πάτο και τα πλαϊνά τοιχώματα της φόρμας και καλύψτε τον πάτο και τα τοιχώματα με ένα κομμάτι λαδόκολλας, αφήνοντας γύρω-γύρω περίσσευμα ώστε να μπορείτε να αφαιρέσετε τα brownies με ευκολία μετά το ψήσιμο.

Τοποθετήστε τη σοκολάτα σ’ ένα πυρίμαχο γυάλινο μπωλ και τοποθετήστε το πάνω σε μια κατσαρόλα με νερό που σιγοβράζει (μπεν-μαρί). Προσέξτε να μην αγγίζει ο πάτος του μπωλ το νερό. Λιώστε τη σοκολάτα, ανακατεύοντας τακτικά μέχρι να γίνει λεία.
Αφαιρέστε το μπωλ πάνω απ’ την κατσαρόλα και αφήστε στην άκρη να κρυώσει ελαφρά.

Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 160°C (αντιστάσεις πάνω-κάτω).

Κόψτε σε μικρά κομμάτια τα βρασμένα παντζάρια και κάντε τα πουρέ σε έναν επεξεργαστή τροφίμων. Φροντίστε ο πουρές να γίνει όσο πιο λείος γίνεται. Αν ο επεξεργαστής σας είναι μικρός, δουλέψτε τα παντζάρια σε δόσεις.

Σ’ ένα μεγάλο μπωλ, προσθέστε τ’ αβγά και το αλάτι και με το μίξερ χειρός χτυπήστε σε δυνατή ταχύτητα μέχρι τ’ αβγά ν’ αφρατέψουν και να γίνουν ανάλαφρα και κρεμώδη. Προσθέστε τη ζάχαρη σε 3 δόσεις, χτυπώντας καλά έπειτα από κάθε προσθήκη. Μετά συνεχίστε το χτύπημα μέχρι να έχετε ένα μείγμα πολύ αφράτο και κρεμώδες που να έχει διπλασιαστεί σε όγκο.
Προσθέστε τον πουρέ παντζαριού, τη λιωμένη σοκολάτα και τη βανίλια και χτυπήστε σε μέτρια ταχύτητα με το μίξερ μέχρι να ενσωματωθούν στο μείγμα.
Έπειτα, προσθέστε το κακάο, τα αλεσμένα αμύγδαλα, το αλεύρι και το baking powder και διπλώστε τα με μια σπάτουλα μέσα στο μείγμα καλά, φροντίζοντας να μην υπάρχουν σβώλοι από το κακάο ή το αλεύρι. Δεν χρειάζεται να είσαστε ιδιαίτερα πρεσεκτικοί στο δίπλωμα, άλλωστε το μείγμα θα ξεφουσκώσει κάπως ούτως ή άλλως.

Αδειάστε το μείγμα στη φόρμα και ισιώστε την κορυφή με την σπάτουλα ή την πίσω πλευρά ενός κουταλιού. Τοποθετήστε στη μεσαία σχάρα του προθερμασμένου φούρνου και ψήστε για 30-35 λεπτά. Για να δείτε αν είναι έτοιμα, εισάγετε μια οδοντογλυφίδα στη μέση των brownies. Όταν βγει, θα πρέπει να έχει πάνω αρκετά υγρά (όχι νερουλά) ψίχουλα. Επίσης, αν αγγίξετε την κορυφή των brownies θα πρέπει να είναι μαλακιά αλλά όχι άψητη.


Μόλις είναι έτοιμα, αφαιρέστε τη φόρμα απ’ το φούρνο και τοποθετήστε την σε μια σχάρα για 15 λεπτά περίπου. Έπειτα, αφαιρέστε τα από τη φόρμα, σηκώνοντάς τα απ’ τη λαδόκολλα που προεξέχει γύρω-γύρω, και τοποθετήστε τα πάνω στη σχάρα μέχρι να κρυώσουν εντελώς. Αν θέλετε να τα απολαύσετε όσο είναι ακόμα ζεστά, βάλτε τα σε μια επιφάνεια κοπής και κόψτε τα. Επειδή ωστόσο είναι πολύ μαλακά, κολλώδη και αφράτα στο εσωτερικό τους, θα σας συμβούλευα να περιμένετε να κρυώσουν εντελώς πριν τα κόψετε. Αν τα βάλετε στο ψυγείο, θα είναι ακόμα πιο εύκολο να τα κόψετε.

Κόψτε τα brownies σε 25 τετράγωνα.

Πασπαλίστε με άχνη ζάχαρη πριν τα σερβίρετε (προαιρετικά). Σερβίρετε με φρέσκιες φράουλες ή σκέτα.

Μπορούν να διατηρηθούν σε θερμοκρασία δωματίου, κλεισμένα αεροστεγώς, έως και 5 μέρες. Μπορείτε επίσης να τα διατηρήσετε στο ψυγείο, θα είναι όμως σφιχτά.